Leon Spinks, uitdager van heersend wereldkampioen Muhammad Ali, met inzet de wereldtitel bij de zwaargewichten. Plaats van handeling het Las Vegas van 15 februari 1978. Vóór het gevecht, eerst de gebruikelijke persconferentie. Waar Ali in grootste vorm verkeerde. Het voorzetje hiervoor, werd door hem met gemak ingekopt. Uitdager Leon Spinks, miste vier tanden in z’n bovengebit. De man zat daar duidelijk niet mee en grijnsde onbekommerd in de lenzen van de internationale pers.
‘Ik hoop niet dat die engerd in mijn nek gaat bijten’, was het geestige antwoord van Ali op de vraag waar hij voor het komende gevecht het meest bang voor was. Een dag later. In een epische gevecht over vijftien ronden, die de geschiedenis inging als the Legendary Night, waarin Ali, 36 jaar, zijn laatste danspassen vertoonde, verloor The Greatest z’n titel aan de twaalf jaar jongere underdog, Leon Spinks. Voor de laatste wachtte een glorieuze toekomst in de ring.
Leon Spinks, inmiddels zesenzestig jaar, bestormde als jongen de bokswereld. Won ondermeer een gouden medaille op de Spelen van 1976. Schokte de sportwereld met zijn onverwachte wereldtitel. De herinneringen aan deze Leon Spinks is niets meer van over. Het ooit gespierde, ijzersterke torso is verworden tot een mager karkas. Leon Spinks, 36 kilo afgevallen, lijdt niet alleen aan een beginnende vorm van Alzheimer, maar wordt ook geteisterd door prostaatkanker, uitgezaaid naar de botten. Uitgemergeld vecht Spinks nu zijn laatste partij. Met als inzet z’n leven. Een gevecht die hij gaat verliezen.
Het ‘verhaal Spinks’ is zoals met veel voormalige boksers: de man bezit niks meer. Zit aan de grond. Om zijn peperdure medicijnen te betalen – een pot met honderdtwintig pillen, kost achtduizend dollar, – geeft de voormalige champ betaalde handtekeningensessies. Spinks, een carrière van zesenveertig partijen waarbij maar zeventien keer werd verloren, woont iets ten zuiden van Las Vegas.
In zijn vrijstaande huis, vol met foto’s van z’n bokscarrière, verplaatst de voormalige kampioen zich in een rolstoel. Liefdevol verzorgd door zijn derde vrouw Brenda. Om de ondragelijke pijn te verzachten rookt Spinks regelmatig een jointje, gekocht bij de lokale apotheek, want inmiddels legaal in Nevada. Ruim veertig jaar geleden werd die zelfde Spinks beschuldigd van een misdrijf. De man werd gearresteerd op het bezit van wat marihuana. Nu verlicht deze ‘drugs’ zijn bestaan. Hoe hypocriet kan het leven in Amerika zijn?
Bron: USA Today.
Onvergetelijke beelden…



Alsof de Nederlandse Boksbond een bom had gegooid. Met de mededeling dat Badr Hari als kandidaat voor de Olympische Spelen was genomineerd, ontplofte de sociale media. Vooral op de bokssites waar de zogenaamde kenners flink stoom afbliezen. Maar de beste meningen waren die van de jongens ‘uit het veld’, zoals die van trainer én ‘kampioenenmaker’, Henny Mandemaker.
‘Een belachelijk besluit’, foetert Mandemaker verder, ‘Kickboksen is totáál anders dan het klassieke boksen’. Iets wat Zacky Derouich als geen ander kan bevestigen. Derouich, sterk en talentvol bokser, afkomstig uit de stal van Mandemaker, maakte zo’n drie jaar geleden, louter uit financiële overwegingen, de overstap naar het kickboksen. Derouich had minstens een jaar van harde trainingen nodig, om de technieken van het kickboksen eigen te maken. Op de sociale media liet Derouich, bijgenaamd Hitman, dat ook weten. ‘Hij kan beter blijven kickboksen, maar blijkbaar wil hij een pak slaag krijgen’, aldus Hitmans boodschap richting Badr Hari.


Onderschat je tegenstander nóóit. Vooral als je die niet kent. Hoogstwaarschijnlijk deed die ene bokser dat wél. Want wat dácht die jongen uit Amsterdam eigenlijk wel? Komt die zomaar bij een boksschool in Las Vegas, binnenlopen. met de vraag of hij mee mocht trainen. Giovanni Rijkaard, 24 jaar, uit Amsterdam, profbokser, jong én ambitieus, had met ondersteuning van sponsors, een vliegticket gekocht, bestemming Las Vegas. In de gokstad midden in de woestijn, bevinden zich dé vooraanstaande boksscholen van Amerika. Dé plek waar je als beginnend bokser je carrière omhoog kunt tillen. Op de bonnefooi, met de zege van de Heer, was Rijkaard alle lokale boksgyms afgeweest.
Of de winnaar medelijden met zijn tegenstander had? Nee! Die staat er ook maar met één doel: om de oren van Rijkaards z’n kop af te rammen. Trouwens, je moet bij Rijkaard niet met dat gezeik aankomen dat boksen ongezond is voor de hersenen. Volgens hem moet je dan een andere sport gaan beoefenen. Zelf is hij niet bang om een klap in ontvangst te nemen, want dan geeft die er twee terug.
Café Lowietje, hartje Jordaan, beroemd en bekend geworden door de politieserie Baantjer. Op de zaterdagen druk bezocht door toeristen, hopend op een vleugje Jordanese romantiek. Lowietje, bruine Amsterdamse volkskroeg zoals deze behoort te zijn. Aan de muur foto’s van bekende stamgasten en aan de stamtafel de laatste échte Jordanezen, waaronder Henny Marinus, (links op de foto) en Henko Baars, (rechts). Marinus en Baars, buurtjongens op leeftijd, en beide gewezen sporthelden. Marinus, tweevoudig Nederlands wielerkampioen, en Baars, ooit een gevreesde amateurbokser met drie nationale titels. En daar hield de vergelijking tussen Baars en Marinus meteen op.