KNWU geeft niet thuis

Reinier Honig, beroepsrenner uit roeping, en tevens onbezoldigd ambassadeur van de stayerssport. Als  voormalig Europees stayerskampioen voorzien van een rits nationale titels, is Honig dé pleitbezorger van deze spectaculaire baansport. Samen met een ploeg jonge en frisse gangmakers, lijkt het stayeren  voorzichtig aan te slaan. Wie bij het laatste nationale kampioenschap aanwezig was in het Sportpaleis van Alkmaar, zag een koers waar niet alleen rechtuit gereden werd, dus zonder onderlinge afspraken maar tevens topsport, mét een verrassende winnaar. Dat Honig via een uitgekiende campagne op de sociale media  het  Sportpaleis goed wist vol te krijgen, is terzijde.

Kortom, het nieuwe stayeren verdiend het nodige krediet. Maar daar denkt de machtige en alleswetende KNWU iets anders over. Voor het komende officiële  Europees kampioenschap te houden op 18 en 19 juli in Italië, komen voor ons land het trio Serginho Wilshaus, Etienne van Empel en Honig uit.

Voor dit kampioenschap had Honig oud gangmaker René Kos bereid gevonden, om als vrijwilliger te dienen. Ook voor een mecanicien en masseur had Honig gezorgd. Kortom een low budget. Aan de bond werd gevraagd of deze een materiaalbus beschikbaar wilde stellen voor al het materiaal én de kosten voor een hotel. Een vraag waarop de KNWU positief op reageerde. Om dat op het laatste moment in te trekken.

De bond houd er nogal een selectief criteria op na wat betreft ondersteuning van renners. Wel wekenlange trainingskampen en hoogte stages houdt in Noorwegen en Zuid-Afrika voor renners die niet eens geselecteerd zijn voor een wereldkampioenschap, en niet voor drie stayers die alles uit hun eigen zak moeten betalen. Dat is dus de KNWU die ten doel heeft de wielersport te promoten in al haar verschijningsvormen. Een begrip dat bij de bond nogal rekkelijk is…

Opkomst van groot talent

Het geheim van adverteren is de herhaling. Iets wat Reinier Honig goed had begrepen. In een dagenlange durend, en uitgekiende reclamecampagne op ondermeer facebook, Instagram en de regionale pers, wist Honig de tribunes van het Alkmaars Sportpaleis goed vol te krijgen. Wat dát betreft was het Nederlands kampioenschap stayeren,  voor de helft geslaagd. Voor het succes van de ‘tweede helft’ was dezelfde  Reinier Honig  als titel verdediger samen met z’n stayerende collega’s verantwoordelijk. Een klus die met verve werd geklaard.  De strijd om de nationale stayerstitel 2023 was er één om de vingers bij af te likken. Waarmee criticasters onder meer op deze blog, aan het korte eind trokken.

De charme van stayerskoersen in het Alkmaars Sportpaleis, is niet alleen het knusse wielerpaleisje zelf, maar ook de laagdrempelige en ontspannen sfeer er om heen. Met als middelpunt het middenterrein, waar renners op rollenbanken zich warm draaien, omringd door  supporters, en familie. Zoals Sal Meijers een debuterend stayer van negentien jaar, die vlak voor zijn vuurdoop staat. Sal Meijers, bijna twee meter lang,  een jongen met veel gevoel voor realisme, geeft zich in de loodzware stayersfinale geen kans. Maar dat maakt hem ook niks uit. Hij gaat van de race, en alles er om heen genieten, maar ook afzien. Want volgens hem is pijn fijn, waarmee Sam ruimschoots aan z’n trekken kwam.

Door organisatorische omstandigheden,  werd het stayerskampioen laat in de winter gehouden. Met als nadeel dat drie goede stayers, want Tom Wijfje, Glenn van Nierop en Alexander Konijn door verplichtingen met sponsors, – hun wegcampagne waren begonnen – in Alkmaar verstek lieten gaan.  Een lacune opgevuld met debuterende stayers, zoals de bovengenoemde Sal Meijers en Olav Scholten.

Olav Scholten, in dagelijks leven werkzaam als econoom bij De Nederlandse Bank, maar ook Amsterdams kampioen achter de derny. Een titel een paar weken geleden gewonnen, waarbij Scholten meteen het advies kreeg om z’n plaatsje achter de motor in te nemen.

En dan de race zelf, waar op diverse sites én de sociale media, al het nodige over gepubliceerd is. Met als aantekening dat het publiek getuige was, van de opkomst van een groots talent want Serginho Wilshaus, de verrassende kampioen. De jonge Wilshaus gegangmaakt door Richard Konijn, kan op z’n credit schrijven, dat twee geharde profs want Reinier Honig en Etienne van Empel, op hem stuk liepen. Zinderende aanvallen van het duo, werden door een soepel draaiende Wilshaus afgeslagen. Dat Van Empel, maar ook Reinier Honig daarbij van de rol moesten is ter kennisgeving.

Volgens Uwe Smit lid van de organisatie, was het kampioenschap de mooiste van de afgelopen tien jaar. Waarbij het niveau vrij hoog was, want de eerste renners die op een ronde werden gereden,gebeurde pas na veertig rondes.

Tourvedetten sponsoren stayerskampioen

Van dat pokkenweer, waarin je geen hond buiten laat. Regen, gemengd met een kille, harde wind. Je moet wel bezeten van de sport zijn, als je daarin uren gaat trainen. Reinier Honig, inmiddels 36 jaar zit daar niet mee. Drijfnat thuis gekomen, klinkt de hij positief zoals altijd.  Waarom iemand van die leeftijd  daar nog trek in heeft?  Simpel, hij vindt het leuk. De man heeft nog steeds courage, en geniet iedere dag weer van zijn sport.   En wie zijn wij dan wel om daar iets over te zeggen..?
Honig vorige maand nog actief in het Midden-Amerikaanse  Costa Rica waar hij op de deelnemerslijst stond van de ronde van Costa Rica.  Een etappekoers over tien dagen met beklimmingen tot drieduizend meter. Volgens Honig, professional met dertien dienstjaren, was het de leukste koers waar hij ooit van start ging. Met winst in de tweede etappe en vierde in het eindklassement was de Noord-Hollander geen meerijder. Reinier Honig bekijkt het ieder jaar, en zolang zijn lijf goed blijft, plakt hij weer een seizoen aan vast. Goed gaat het nog steeds. Vooral met stayeren, zijn belangrijkste stiel.

Koersen achter de motor is en blijft zijn hoofddoel. Honig behoort tot de stayerstop. Afgelopen zomer werd hij Europees stayerskampioen. De verse kampioen is  geen veelvraat, en is met weinig te tevreden. Met minimale sponsorondersteuning wist hij het ieder seizoen uit te zingen. Met zijn   Europese titel diende ook spontaan, een schaar sponsors zich aan.
Vooral uit z’n vriendenkring, zoals  Laurens ten Dam, Niki Terpstra en Woutje Poels, die hem financieel ondersteunen. Zoals het bij een kampioenschap hoort zijn daar ook de contracten. Met het Europese kampioenshirt aan, reed de Noord-Hollander meer dan twintig stayerskoersen vooral in Duitsland.
Samen met gangmaker René Kos richting Duitse wielerbanen. Waar Honig, zestig kilometer voor de plaats van bestemming, uit de auto stapt, om vervolgens op  z’n wegfiets richting stadion, zich warm te rijden.

Dan is het komende dinsdag 21 januari, het nationale stayerskampioenschap. Gehouden in het Alkmaars Sportpaleis, en inmiddels een vaste traditie. Een kampioenschap waar Reinier Honig dé favoriet is. Of het voor de Europese kampioen een kwestie is van even een nieuwe kampioenstrui ophalen? Dat valt nog te bezien. Voor het publiek te hopen dat het komende kampioenschap het zelfde scenario krijgt als in 2017, De laatste was van begin tot eind bloedspannend. Zie filmpje..

Nationaal stayerskampioenschap. Dinsdag 21 januari, aanvang voorprogramma 19.30 uur. Toegang 3 euro.  Locatie Sportpaleis van Alkmaar.

Zuinig naar goud

Van al zijn  collega’s kreeg hij felicitaties. Ook van de jongens, vers uit de ronde van Frankrijk gekomen. Tijdens de ronde van Boxmeer, het eerste criterium na de Tour, had Reinier Honig niet te klagen over gebrek aan belangstelling. Twee dagen eerder greep Honig de Europese stayerstitel. Dat zijn wielercollega’s, actief als wegrenner, daarvan op de hoogte waren vond hij verrassend. Waarmee  de sociale media zich weer eens had bewezen. Terwijl de Tour zijn laatste week inging was Honig samen met gangmaker Jos Pronk in het Noord-Italiaanse Pordenone, neer gestreken.
Waar de lokale hobbelige wielerbaan lag te sidderen in een hittegolf. Dat het rijvlak van de baan hobbelig was, was voor Honig, met diens ‘inhoud’, opgedaan in jarenlang wegkoersen,  een voordeel. Tijdens de series hield Honig zich rustig. Gangmaker Pronk loodste zijn renner, zuinig rijdend richting finale. Zo zuinig, dat Honig door de winnaar van zo’n serie op een ronde werd gereden. Voor de finale, gehouden in de avonduren kon Honig zijn borst nat maken. De hitte was slopend. En laat nou dezelfde avond de hemel voor het eerst in weken opgaan. Door de aanhoudende regen werd finale uitgesteld tot zaterdagmorgen. Ook de dag dat Honigs terugvlucht naar Amsterdam stond geboekt. Dat laatste werd snel omgezet.  
In die finale, met acht renners, in een koers over een uur, startte de Noord-Hollander als vijfde. De uittredende Europees kampioen, de Duitser Franz Schiewer als derde, die direct opstoomde naar de kop.
Het zekere voor het onzekere te nemen opende Honig al vroeg de aanval. Volgens hem was het te link om daar mee te wachten tot het laatste kwartier. De aanval verraste Schiewer.Als er in zo’n stayerskoers drie renners van dezelfde nationaliteit rijden, kun je wachten op een combine. Ook tijdens Honigs finale waarin hij moest afrekenen met twee andere Duitse renners. Franz Schiewer, niet bij machten Honig te bedreigen wendde een lekke band voor. Hopend op een wissel, waarbij hij hoogstwaarschijnlijk verder ging op een fiets met een voor hem betere versnelling. Waar de jury niet in trapte. Een diskwalificatie volgde. Wat overbleef werd stayersgeschiedenis. Na drie keer tweede op een Europees kampioenschap te zijn geworden greep Honig, inmiddels 36 jaar, eindelijk zijn wel verdiende titel, plus de kampioenstrui.

Uitslag: 1 Reinier Honig, 2, Daniel Harnisch (Duitsland), gevolgd door landgenoot Christof Schweizer. (foto: Europese Wieler Unie)

Vijftien centimeter korter

Voor gokkers was er niet veel aan. En verrassingen waren er ook niet. De winnaar stond bij voorbaat vast. Dat Reinier Honig met de nationale stayerstitel aan de haal ging was zeker. Zo zeker, dat bij het gangmakergilde, vóór de koers daar over  werd gemord. Met als strekking dat een professional, want Honig, niets te zoeken had bij dit kampioenschap. Honigs concurrentie, waaronder enkele grote aanstormende stayerstalenten, bestaat uit jongens die, óf werken of nog studeren. Maar goed, dat maakte de pret er niet minder om. Bij dit kampioenschap kwamen de stayersadepten aan hun trekken: met de  nodige spanning en sensatie. Ga maar na.  
In de series, op volle snelheid krijgt die Honig een lekke band, een nachtmerrie voor iedere stayer. Honig, reservefiets naast de baan, wisselde razend vlug van fiets en wist de schade te beperken. Maar dat waren de series. Er was ook nog de finale over tweehonderd ronden. Waar de redelijk bevolkte tribune goed voor ging zitten. Het was Luuk Jansen, verrassend goed rijdend, die er meteen vandoor ging. Wat kenners met hun hoofd deden schudden. Een zelfmoordpoging of had die Jansen zulke goede benen? Laten we het maar op het laatste houden.
Jansen door Sam Mooij vakkundig gegangmaakt, hield hét heel lang vol. Maar eerst even vertellen dat Ocko Geserick, op de tweede plaats, gegangmaakt werd door Willem Fack. De laatste een man van tradities. Neem alleen al de helm van Fack. Geërfd van wijlen Martin ‘tuut’ Huizinga, een  gangmaker uit een ver verleden,  die decennialang geleden, zijn plekje in de Grote Stayershemel had ingenomen.
We gaan verder. Geserick op de tweede plek gevolgd door Honig. Wedstrijdverslagen, áltijd oervervelend. Daarom  meteen naar de tachtigste ronden. Voor Honig tijd  om op jacht te gaan naar zijn achtste nationale titel. Honig tweede bij het laatste gehouden Europees kampioenschap, maakte er geen half werk van. Plat op de fiets schokkend met de schouders werd het gat met iedere ronde kleiner. Tot het moment dat Jansen zal worden opgeraapt. En daar ging het bijna mis.
Jansen liet zich niet zomaar afslachten en hield Honig van het lijf. De laatste moest de rol laten gaan. En eerlijk is eerlijk, daar kwamen de stayerskwaliteiten van Honig aan te pas. Die bleef zo’n vier meter achter de motor, in de vuile wind,  vol door gaan. Aardig was de strijd om de tweede plaats. Met nog vijftien ronden te gaan wist Geserick, met opkomende kramp in de benen, nog langs de moe gestreden Jansen te glippen. Wat meteen de einduitslag was.
Dat was het nationale kampioenschap stayeren. Waarvoor, én het Alkmaars Sportpaleis maar ook de nieuwe lichting gangmakers niet genoeg voor geprezen kunnen worden. En als er dan toch iets te zeiken valt: jammer dat de rol achter de motor té ver staat. Volgens Stuyfssportverhalen moet deze minstens vijftien centimeter dichter tegen de motor aan.

Uitslag nationaal kampioenschap stayeren: 1, Reinier Honig, 2, Ocko Geserick, 3, Luuk Jansen. Foto 1: Reinier Honig, Foto 2, Willem Fack met Ocko Geserick.

Geen kat in de zak

Net terug van een trainingssessie met Laurens ten Dam en Niki Terpstra. De vorm is goed. Het lijf scherp. En belangrijker, de moraal, dat vreemde ongrijpbare, is tiptop. Als knecht past hij naadloos in iedere profploeg. Ervaring genoeg zal je zeggen. Reinier Honig koerste dan ook acht jaar als verdienstelijk broodrenner, voor ploegen in Italië, België, Oostenrijk en Nederland. Aan zijn inzet en ervaring legt het niet. Evengoed kreeg Honig, eind vorig seizoen, geen contractverlenging.
Honig, een ware liefhebber van de koers met het ´spel´ daaromheen, en inmiddels vierendertig jaar,  acht zich nog steeds niet versleten. Met Noord-Hollands Beste, de illustere trainingsploeg onder aanvoering van Niki Terpstra, werd dagelijks de winter door gebracht.
Om begin dit seizoen zijn plekje in de voorste loopgraven weer in te nemen. Weliswaar een niveau lager maar toch. Begin juni won hij de zwaar bezette Vlaamse kermiskoers van s ´ Gravenwezel. En meer. Op uitnodiging van Team Mart Dry, een Spaanse ploeg, reisde de ex-prof afgelopen maand af naar Spanje om mee te doen aan de Volta Ciclista International, een groot opgezette etappekoers met beklimmingen in de Pyreneeën, en behangen met veel publicitaire belangstelling.
Honig voelde zich goed. Won niet alleen de eerste etappe, maar ook de puntentrui, én werd tweede in het eindklassement. Uitslagen waar je mee de boer op kan. Aardige binnenkomer;  met Honig krijg je geen kat in de zak.
De man is behalve op de weg, ook actief als stayer. Maar eerst even vertellen over het komende Nationaal Kampioenschap op de weg. Waar Honig, ondanks zijn uitslagen, van de KNWU geen uitnodiging voor kreeg.
Even ter herinnering, in  2011 werd Honig, die zich zelf een echte kampioenschaprenner noemt, nog derde. ´Balen´ noemt hij zijn uitsluiting. Enfin, voor de man is er ook nog het stayeren. Waarin hij wél de nationale trui draagt. Zoals tijdens een internationale stayerskoers gehouden eind juni, op de wielerbaan van het Duitse Erfurt. Honig werd tweede. Als bijkomstigheid; op deze baan wordt komende september het Europees kampioenschap stayeren gehouden. Waarmee het ´verhaal´ Honig ongetwijfeld  vervolgd wordt.

Met gelijmd oor op titeljacht

Zaterdagavond aanstaande, het nationale stayerskampioenschap. Plaats van handeling, het Sportpaleis van Alkmaar. Waar tien stayers hun opwachting maken. Voor titelhouder Reinier Honig is de race alles behalve een formaliteit.

De sinterende finale van vorig jaar kunnen we vergeten. Dat was een koers die alleen voorkomt in spannende jongensboeken. De toenmalige hoofdrolspelers? Patrick Kos en Reinier Honig, die met hun aanvallende manier van koersen het vrijwel uitverkochte  Alkmaarse Sportpaleis lang na deden sidderen.  Of bij het komende kampioenschap ook gesidderd gaat worden…? Patrick Kos, één van de hoofdrolspelers van vorig jaar, is inmiddels gestopt. Aan  Reinier Honig de honneurs.  Honig, profrenner, meervoudig nationaal kampioen. Werd afgelopen najaar in Berlijn tweede tijdens het Europees kampioenschap. De Noord-Hollander, de hele winter actief op de piste werd ook nog eens, afgelopen december tweede bij het nationale dernykampioenschap. Kortom een man in vorm.
Renners in vorm balanceren per definitie op een slap koord. Ook Honig. Vier dagen voor de komende titelrace werd hij, door een niet oplettende automobilist, geschept. Honig, gebutst en geschaafd want een ‘gelijmd’ oor én een blauw oog, voelt zich ondanks dát, goed. De man is pas terug van een tweeweekse trainingskamp in Zuid-Frankrijk. Honig trainde daar samen met boezemvriend Wout Poels en diens Skyteam. Kortom, Honig is de Hartenaas.
Ondanks dát laatste dreigt voor Honig een sponsorloos jaar.  Honig, in 2017 rijdend voor een Oostenrijkse ploeg, kreeg geen contractverlenging. Alle Europese ploegen heeft hij ondertussen afgebeld en aangeschreven: die allemaal vol zijn.
Stoppen met koersen doet hij niet. Daarvoor is hij té jong, maar vindt het koersen ook té leuk. Drie jaar geleden verkeerde hij in dezelfde situatie. Door in België veel kermiskoersen te rijden kreeg hij uiteindelijk een plekje bij de Roompotploeg. De huidige sponsorproblemen heeft hij even op zij geschoven. Eerst het nationale stayerskampioenschap, en daarna de Zesdaagse van Berlijn. Als je deze wint pakt hoopt hij op de nodige publiciteit. En dus ergens een contract.

Kampioenschap stayeren. Plaats van handeling: Sportpaleis van Alkmaar. Zaterdagavond 20 januari. Aanvang eerste serie 18.00 uur. Finale om 20.00 uur.Toegangsprijs: 5 euro.

Kos ging psychologisch ten onder

De pr-machine draaide op volle toeren. Facebook, diverse wielersites én de regionale pers maakten melding van het stayerskampioenschap. Met succes. Het Alkmaars Sportpaleis was vrijwel vol. Meer dan duizend toeschouwers waren getuigen van een boeiend stayerskampioenschap. Met acht renners aan het vertrek. Waar voor outsiders geen plaats was. Patrick Kos en Reinier Honig, waren namelijk de gedoodverfde favorieten.

Een duel. Buigen of barsten. Pokeren achter de zware motor. Wachten wie het eerste ‘ho’ riep. En dan er langs. Of anders de bocht uitvliegen. Reinier Honig, als zesde renner gestart, had meer dan honderdvijftig rondes achter de ontketenende Patrick Kos zitten jagen. Met een achterstand van een halve baanronde kroop Honig centimeter voor centimeter dichterbij. Een fascinerende stayersfinale nam een aanvang. Met de genoemde Kos en Honig in de hoofdrollen.
Dat Patrick Kos van start af sterk de leiding nam, had hij zelf niet verwacht. Kos, afgelopen maanden afscheid genomen als topsporter, werkt nu hele dagen. Getraind wordt er in de avonduren. Of het weekend. Aangeboren talent én zijn topgangmaker Willem Fack, zorgden er voor dat Kos lang uitzicht bleef houden op de titel.
Bij Kos, meervoudig kampioen, en winnaar van de voorgaande trainingskoersen, doofde het kaarsje langzaam. Met een vertrokken kop voelde hij dat Honig er aan zat te komen.
Zelf vond hij dat ‘psychologisch zwaar’.

Met nog een veertigtal rondes te gaan, voltrok het vonnis zich. Honig, achter Jos Pronk, plaatste zijn definitieve aanval. Een  mooi duel nam een aanvang. Waarbij beide renners het contact met de motor verloren. Het was Kos die als eerste ‘ho’ schreeuwde naar zijn gangmaker. Honig wist meteen dat de kampioenstrui in de knip zat. De aanval van Honig kwam bijna te laat. Als zesde gestart rekende hij er op, dat de eerste vijf renners, elkaar kapot gingen rijden: wat niet gebeurde. Wat resulteerde in de genoemde spannende finale. Dat de verse kampioen tot het conditionele gaatje ging, zag een visueel gehandicapte. Na de huldiging stond de verse champ strak van de kramp. De derde plek was voor de dappere en talentvolle West-Fries Jeroen Kaldenbach. De laatste hartstochtelijk aangemoedigd door flinke luidruchtige supportersclub.

Foto 1 én 2: Reinier Honig met rechts Jos Pronk.

Kampioenschap zonder ‘briefje’

Het nationale stayerskampioenschap. Komende dinsdag gehouden in het Sportpaleis van Alkmaar. Waar titelverdediger Patrick Kos de strijd aan kan gaan met zeven concurrenten. Reinier Honig, een vroegere viervoudige stayerskampioen, jarenlang niet achter de motor gereden, maar als wegrenner actief, is één van de grote favorieten.

Een veteraan. Gepokt en gemazeld als stayer. Werd vier keer nationaal kampioen achter de motor. Waar geen droog brood mee te verdienen viel. Er moesten keuzes gemaakt worden. De stayerij of de wegkoersen. In 2009, mét een contract bij Vacansoleil, maakte Reinier Honig de stap als professioneel wegrenner. Acht jaar later met een carrière bij onder meer de ploegen Acqua e Sapone, Landbouwkrediet, Crelan, en twee seizoenen Roompot, staat Honig aan de drempel van een nieuw wegseizoen. Als voorbereiding daarop ging Honig terug naar zijn vroegere liefde: fietsen achter de zware motor.
Inmiddels heeft de drieëndertigjarige prof meerdere keren aan de rol gezeten. Talent verloochent zich nooit, want het voelt goed. Waarmee je meteen Honig tot dé favorieten kunt rekenen voor de komende titelstrijd. Het gaat een leuke koers worden ‘op Alkmaar’, belooft de vroegere kampioen. Om in één adem te vertellen dat hij hoopt op een goede loting bij de start. Dat hij niet té ver van achteren wordt weggeschoten. Want dán gaat het zwaar worden. Honig heeft het over ‘vuile wind’, veroorzaakt door de motoren waar hij door heen moet ploegen.
De stayerssport, indertijd kapot gemaakt door de louche praktijken van een kwartet gangmakers, kent nu een nieuwe lichting ‘trekkers’. Jonge gasten wars van vieze spelletjes. Er gaat dan ook ‘rechtuit gereden’ worden, en niet ‘van een briefje’, verzekert Honig. Zelf rijdt hij achter gangmaker Jos Pronk, die hem, Honig, positief verraste.
Pronk, een vroegere ploeggenoot van Honig, heeft volgens de laatste, een goede abri, waarmee de zuigkracht wordt bedoeld.

Voor het seizoen 2017 heeft de vroegere kampioen  onderdak gevonden bij de Oostenrijkse formatie Team Voralberg, een ‘continentale ploeg’. Honig heeft het over een mooi wegprogramma, zoals de ronde van Oostenrijk, koersen in Frankrijk en Duitsland. Zware wedstrijden waarin hij zijn ervaring als prof wil delen met jonge ploeggenoten.

Het Nederlands kampioenschap stayeren. Decor: het Sportpaleis van Alkmaar. Datum: dinsdag 17 januari. Aanvang 20.30. Afstand: 50 kilometer. Toegang: 2.50 euro.

 

Foto 2: Honig met verzorger én goede vriend Niki Terpstra.

error: Inhoud is beschermd!
%d bloggers liken dit: