Hij staat weer op de kalender Bordeaux-Parijs, de hardste koers ooit, alleen geschikt voor suïcidale, desolate kerels. Berucht om de zwaarte verscholen in de afstand van bijna zeshonderd kilometer waarvan de laatste vierhonderd achter een derny, met een helse finale in de heuvels van Chevreuse.
Een koers voor survivals, en fysiek overleeft door oermensen zoals een Wim van Est, Bernard Gaultier en Herman van Springel, een trio die meerdere keren B-P op hun erelijst bijschreven. En daar geen lichamelijke klachten aan over hielden. B-P een reguliere zelfmoordpoging waarvoor je renners alleen maar kon lokken met vette contracten na afloop en waar in 1932 de gangmaakmotor voor het eerst zijn opwachting maakte. Romain Gijssels was de winnaar. Voor Gijssels het hoogtepunt wat ook het einde van z’n carrière inluidde. Eind van dat seizoen stopte Romain. Romain pas 28 jaar was gesloopt.
Bordeaux-Parijs tijdens het interbellum dé koers waar de Franse en Belgische kranten- sportbladen weken van tevoren hun kolommen mee vulden en die in 1988 zijn laatste editie had. Door gebrek aan belangstelling van toprenners was B-P een roemloze dood gestorven. Een teloorgang dat alleen maar met geld te maken had, want het lichamelijke herstel duurde te lang wat in de portemonnee van een renner gevoeld werd.
Monumenten moeten gekoesterd worden. Ook Bordeaux-Parijs iets wat Eric Ramos van de Franse organisatie Velostar goed had begrepen. Ramos en z’n organisatie hebben Bordeaux-Parijs uit z’n winterslaap gehaald wat inhoudt dat B-P op negentien oktober aanstaande van start gaat als een 1.1 UCI-wedstrijd: zonder hedendaagse vedetten maar wél met twintig erkende renners uit diverse continentale ploegen waaronder enkele uit Nederland zoals Tom Wijfjes, Coen Vermeltfoort, Nikki Terpstra en Laurens ten Dam de laatste gegangmaakt door Christiaan Bosch. Terpstra en Ten Dam na hun afscheid van het profpeloton zijn overgestapt naar de gravelkoersen. Als voor bereiding wordt komende 22 september de 150 kilometer van Sloten verreden een koers achter de Derny.
Van dat pokkenweer, waarin je geen hond buiten laat. Regen, gemengd met een kille, harde wind. Je moet wel bezeten van de sport zijn, als je daarin uren gaat trainen. Reinier Honig, inmiddels 36 jaar zit daar niet mee. Drijfnat thuis gekomen, klinkt de hij positief zoals altijd. Waarom iemand van die leeftijd daar nog trek in heeft? Simpel, hij vindt het leuk. De man heeft nog steeds courage, en geniet iedere dag weer van zijn sport. En wie zijn wij dan wel om daar iets over te zeggen..?
Vooral uit z’n vriendenkring, zoals Laurens ten Dam, Niki Terpstra en Woutje Poels, die hem financieel ondersteunen. Zoals het bij een kampioenschap hoort zijn daar ook de contracten. Met het Europese kampioenshirt aan, reed de Noord-Hollander meer dan twintig stayerskoersen vooral in Duitsland.
