Vijftien centimeter korter

Voor gokkers was er niet veel aan. En verrassingen waren er ook niet. De winnaar stond bij voorbaat vast. Dat Reinier Honig met de nationale stayerstitel aan de haal ging was zeker. Zo zeker, dat bij het gangmakergilde, vóór de koers daar over  werd gemord. Met als strekking dat een professional, want Honig, niets te zoeken had bij dit kampioenschap. Honigs concurrentie, waaronder enkele grote aanstormende stayerstalenten, bestaat uit jongens die, óf werken of nog studeren. Maar goed, dat maakte de pret er niet minder om. Bij dit kampioenschap kwamen de stayersadepten aan hun trekken: met de  nodige spanning en sensatie. Ga maar na.  
In de series, op volle snelheid krijgt die Honig een lekke band, een nachtmerrie voor iedere stayer. Honig, reservefiets naast de baan, wisselde razend vlug van fiets en wist de schade te beperken. Maar dat waren de series. Er was ook nog de finale over tweehonderd ronden. Waar de redelijk bevolkte tribune goed voor ging zitten. Het was Luuk Jansen, verrassend goed rijdend, die er meteen vandoor ging. Wat kenners met hun hoofd deden schudden. Een zelfmoordpoging of had die Jansen zulke goede benen? Laten we het maar op het laatste houden.
Jansen door Sam Mooij vakkundig gegangmaakt, hield hét heel lang vol. Maar eerst even vertellen dat Ocko Geserick, op de tweede plaats, gegangmaakt werd door Willem Fack. De laatste een man van tradities. Neem alleen al de helm van Fack. Geërfd van wijlen Martin ‘tuut’ Huizinga, een  gangmaker uit een ver verleden,  die decennialang geleden, zijn plekje in de Grote Stayershemel had ingenomen.
We gaan verder. Geserick op de tweede plek gevolgd door Honig. Wedstrijdverslagen, áltijd oervervelend. Daarom  meteen naar de tachtigste ronden. Voor Honig tijd  om op jacht te gaan naar zijn achtste nationale titel. Honig tweede bij het laatste gehouden Europees kampioenschap, maakte er geen half werk van. Plat op de fiets schokkend met de schouders werd het gat met iedere ronde kleiner. Tot het moment dat Jansen zal worden opgeraapt. En daar ging het bijna mis.
Jansen liet zich niet zomaar afslachten en hield Honig van het lijf. De laatste moest de rol laten gaan. En eerlijk is eerlijk, daar kwamen de stayerskwaliteiten van Honig aan te pas. Die bleef zo’n vier meter achter de motor, in de vuile wind,  vol door gaan. Aardig was de strijd om de tweede plaats. Met nog vijftien ronden te gaan wist Geserick, met opkomende kramp in de benen, nog langs de moe gestreden Jansen te glippen. Wat meteen de einduitslag was.
Dat was het nationale kampioenschap stayeren. Waarvoor, én het Alkmaars Sportpaleis maar ook de nieuwe lichting gangmakers niet genoeg voor geprezen kunnen worden. En als er dan toch iets te zeiken valt: jammer dat de rol achter de motor té ver staat. Volgens Stuyfssportverhalen moet deze minstens vijftien centimeter dichter tegen de motor aan.

Uitslag nationaal kampioenschap stayeren: 1, Reinier Honig, 2, Ocko Geserick, 3, Luuk Jansen. Foto 1: Reinier Honig, Foto 2, Willem Fack met Ocko Geserick.

Gebutst en geschaafd naar het zilver

almaarvalgroenNee, geen trauma. Ook is hij niet bang geworden. De man is namelijk stressbestendig. En keihard voor zich zelf. Wat moet er eigenlijk gebeuren om Dex Groen uit balans te krijgen? Daar moeten we maar niet aan denken. Afgelopen zondag, tijdens het nationale stayerskampioenschap maakte hij een ware doodssmak. Met als extraatje een zware 450 cc gangmaakmotor boven op zijn lijf. En schoof vervolgens onder de motor meters door op de houten wielerbaan. Waarbij de poorten van de hel héél even open ging. Met apocalyptisch geraas van brullende motoren, brekend en splinterend hout, en een collectieve schreeuw van afschuw afkomstig van de volle tribune. Als de stofwolk is opgetrokken zijn er drie  slachtoffers:  gangmaker Uwe Smit en de renners Marc Oostendorp en Dex Groen. Vooral de laatste. Die bleef roerloos op de baan liggen. Heel even maar. Groen stond op. Een wonder. Shirt helemaal aan flarden. Rug, armen en benen onder de brandplekken en schaafwonden.  Voor stayers die bang zijn is maar één remedie: de fiets pakken en opstappen. Groen deed dat gewoon. In het Sportpaleis gaf geen zinnig mens één eurocent  voor hem en zijn titelaspiraties. En te bedenken dat Groen tot het moment suprême bezig was om Patrick Kos, de kanshebber, met een mooie en harde koers het zo moeilijk mogelijk te maken.dexmooij
Gebutst, gekneusd en gewond, ging de Noord-Hollander opnieuw van start. Groen, gegangmaakt door Sam Mooij, startte rustig. Bungelend op de vijfde plaats, draaide Sam Mooij rustig aan de gashendel. Mooij en Groen stoomden langzaam, ronde voor ronde op. De eerste plaats was al vergeven aan de ongenaakbare Patrick Kos. Wat restte was het gevecht om het zilver. Waar Groen met pijn in zijn hele lijf op een bewonderwaardige manier naar toe knokte. Wat niet gemakkelijk was. De oude en taaie Raymond Rol hield nog het langst stand. Om in de laatste vijf ronden het hoofd te buigen.
Tijd om een feestje te vieren, laat staan te herstellen was er niet. Dex Groen, zilveren medaille, vertrok een dag later richting Spanje voor een  trainingskamp. Waar hij laat weten zich lichamelijk niet zó goed te voelen. Hij is stijf, voelt zich koortsig en heeft pijn in zijn hele ‘lijer’. Slapen of zitten in een stoel is heel lastig. Maar ondanks dát traint hij dagelijks. Weliswaar op een klein programma, maar toch. Dex Groen wil in de voorjaarsklassiekers er ‘staan’. Ook als stayer blijft hij actief . Wat mooie tijden belooft in het Alkmaarse sportpaleis.

error: Inhoud is beschermd!
%d bloggers liken dit: