Billy vermoorde zijn vrouw. En stapte vervolgens zelf uit dit leven. Bij Billy waren de stoppen doorgeslagen. Het waarom? Edna zijn vrouw, had een eind aan de relatie met haar Billy gemaakt. En dat was voor Billy nou nét het druppeltje die zijn geestelijke emmer deed overlopen. Billy Papke, bokser in ruste, greep in september 1908 de wereldtitel in het halfzwaargewicht. Om deze twee maanden later weer af te staan.
Eerst even vertellen over Billy’s slagkracht, want in 1907 versloeg Billy ene Tony Caponi. Een gevecht gehouden in de Peoria Club in Illionois. Tony Caponi, – een perfecte naam voor een pizzabakker, – ging in de eerste ronde met een gebroken kaak naar het canvas. Om niet meer op te staan. Toni Carponi was klein bier, vergeleken bij Stanley Ketschel. De laatste een gewezen cowboy afkomstig uit Montana die als beginnend bokser had warmgelopen in de saloons, waar hij als betaalde vuistvechter actief was. Tussen de hoeren, pokerspelende kerels en klapperende saloondeurtjes, haalde Ketschel tweehonderdvijftig tegenstanders neer.
Enkele jaren later werd Ketschel wereldkampioen in het middengewicht. En door Billy Papke in september 1908 uitgedaagd. En laat Billy tijdens deze gevechten, nou zijn kras in de boksgeschiedenis kerven. Dat begon al bij het eerste gevecht. Billy, niet van de pot gerukt gooide meteen een truc in de strijd. Bij het handenschudden haalde Billy uit. Met een ‘hoek’ wel te verstaan. Waarmee meteen de aardappelen op het gas ging. De gewezen cowboy, had waarschijnlijk het idee dat hij tegen een ongetemde bronco stond. Ketchel ging tijdens de eerste ronde drie keer neer. Om tijdens de twaalfde ronde definitief door z’n hoeven te zakken.
Billy Papke wereldkampioen, waar hij niet lang van kon genieten. Twee maanden later volgde de revanche. Waarin Ketschel les ging lezen. Billy kreeg ongelofelijk op z’n lazer. Na dat gevecht herkende Billy’s eigen vrouw hem niet meer. Billy Papke en Stanley Ketschel jongens van de gestampte bokssport, beiden op een dramatische manier uit dit ondermaanse vertrokken.
Ketschels’s hemelgang gebeurde geheel in stijl. De cowboy, in oktober 1910, zittend in een saloon werd bij een ruzie in z’n rug geschoten. Magere Hein naast je sterfbed, dan laten mensen zich van hun kwetsbare kant zien. En valt toch geen status meer op te houden.
Stanley Ketchel, de man met de harde kop, en koude ogen was weer dat jochie uit Montana. ‘Ik ben zo moe, ik wil naar huis. Breng mij asjeblieft naar mijn moeder’, waren zijn laatste woorden.
Moeder Ketchel zal haar jongen nooit meer zien. Op vierentwintigjarige leeftijd stierf Ketchel. En Billy? Die stapte éven na zijn vrouw, ergens in 1936 uit dit aardse tranendal.
Bron: La Vie au Grand Air, jaargang 1908.
Het gevecht duurde tien ronden. Voor Joe Jeannette zat de klus er dan op. In het uitverkochte Cirque de Paris, in het Parijs van dertig oktober 1909, ramde Jeannette tegenstander Al Kubiak definitief tegen het canvas. Kubiak bleef een minuut bewusteloos liggen. Een minuut die voor Jeannette wel een uur duurde. Jeannette, een angstige blik in de ogen vroeg zich af of het ernstig was met Al Kubiak, een blanke zwaargewicht afkomstig uit Chicago. Voor het Franse sportblad La Vie au Grand Air een rede om Joe op de cover te plaatsen. 
Joe Jeannette, die in zijn vijftienjarige carrière nooit voor een wereldtitel heeft gevochten, stopte op veertigjarige leeftijd, en kon terug kijken op een uiterst geslaagde carrière. 
Zullen we nou maar eens stoppen om Muhammad Ali de grootste bokser aller tijden te noemen? Want dat is niet zo. Noch is hij the greatest! Ali was de beste bokser van zijn periode, en niet méér dan dat. Om Ali maar steeds op dat schild te hijsen, doe je een hele rits, voornamelijk zwarte boksers ernstig te kort.
Het gevecht Langford versus Billy Lang, gehouden in Londen, waarvan de winnaar het mocht opnemen tegen de eveneens donkere Sam Mc Vea, afkomstig uit Texas. Dat laatste gevecht geaccrediteerd in Parijs waarvoor La Vie, in zijn kolommen het bed van de publiciteit flink voor opschudde.
Een maand voor de verdwijning van Kenneth zag Jennifer Hart haar broertje voor het laatst. Jennifer herinnert zich die ontmoeting nog goed. Ook de herinneringen aan zijn bokscarrière zijn niet meer uit haar geheugen te verdrijven. Jennifer vertelt hoe het hele gezin mee ging als Kenneth een wedstrijd had. Voor Jennifer, Daniella, en Audrey, de zusjes van Kenneth, waren die gevechten nogal saai. De wedstrijden van Kenneth waren dan ook, binnen één ronde afgelopen, verteld ze lachend. Kenneth’s tegenstander lag dan op het canvas zich vertwijfeld af te vragen of hij wel de juiste sport had gekozen.
Kenneth’s oma Paulina, waar de kinderen Hart zijn groot geworden, zijn moeder én zusjes lieten het er niet bij zitten. Het gezin begon een jarenlange speurtocht naar Kenneth. Overal werd gezocht en vragen gesteld, vragen wat er met Kenneth is gebeurd. Jennifer omschrijft het verdriet van haar oma en moeder als immens. Moeder Hart bleef voor haar jongen knokken en schreef tientallen brieven naar de Telegraaf en andere media om de zaak onder hun aandacht te houden.
Steek een sigaar op! Of prop je pijp vol met tabak, maar dan wél van het merk P. Lorillard Mechanics Delight. Die voor de echte liefhebber ook nog de pruimtabak in de aanbieding had. Of het rookgerei van tabaksfirma Lorillard, afkomstig uit Louisville, Kentucky, super was? Niet meer ná te gaan. Maar wél dat deze tabaksfirma een geniale reclameman in dienst had. Dat laatste was zeker.
Wél dat Jimmy, door de aanwezige agenten geboeid werd weggevoerd. Direct na dat heugelijke gevecht werd Jimmy Elliot opgesloten in de Trenton State Prison van New York, waar hij twee jaar later definitief z’n celdeur hoorde dichtslaan.
