Billy vermoorde zijn vrouw. En stapte vervolgens zelf uit dit leven. Bij Billy waren de stoppen doorgeslagen. Het waarom? Edna zijn vrouw, had een eind aan de relatie met haar Billy gemaakt. En dat was voor Billy nou nét het druppeltje die zijn geestelijke emmer deed overlopen. Billy Papke, bokser in ruste, greep in september 1908 de wereldtitel in het halfzwaargewicht. Om deze twee maanden later weer af te staan.
Eerst even vertellen over Billy’s slagkracht, want in 1907 versloeg Billy ene Tony Caponi. Een gevecht gehouden in de Peoria Club in Illionois. Tony Caponi, – een perfecte naam voor een pizzabakker, – ging in de eerste ronde met een gebroken kaak naar het canvas. Om niet meer op te staan. Toni Carponi was klein bier, vergeleken bij Stanley Ketschel. De laatste een gewezen cowboy afkomstig uit Montana die als beginnend bokser had warmgelopen in de saloons, waar hij als betaalde vuistvechter actief was. Tussen de hoeren, pokerspelende kerels en klapperende saloondeurtjes, haalde Ketschel tweehonderdvijftig tegenstanders neer.
Enkele jaren later werd Ketschel wereldkampioen in het middengewicht. En door Billy Papke in september 1908 uitgedaagd. En laat Billy tijdens deze gevechten, nou zijn kras in de boksgeschiedenis kerven. Dat begon al bij het eerste gevecht. Billy, niet van de pot gerukt gooide meteen een truc in de strijd. Bij het handenschudden haalde Billy uit. Met een ‘hoek’ wel te verstaan. Waarmee meteen de aardappelen op het gas ging. De gewezen cowboy, had waarschijnlijk het idee dat hij tegen een ongetemde bronco stond. Ketchel ging tijdens de eerste ronde drie keer neer. Om tijdens de twaalfde ronde definitief door z’n hoeven te zakken.
Billy Papke wereldkampioen, waar hij niet lang van kon genieten. Twee maanden later volgde de revanche. Waarin Ketschel les ging lezen. Billy kreeg ongelofelijk op z’n lazer. Na dat gevecht herkende Billy’s eigen vrouw hem niet meer. Billy Papke en Stanley Ketschel jongens van de gestampte bokssport, beiden op een dramatische manier uit dit ondermaanse vertrokken.
Ketschels’s hemelgang gebeurde geheel in stijl. De cowboy, in oktober 1910, zittend in een saloon werd bij een ruzie in z’n rug geschoten. Magere Hein naast je sterfbed, dan laten mensen zich van hun kwetsbare kant zien. En valt toch geen status meer op te houden.
Stanley Ketchel, de man met de harde kop, en koude ogen was weer dat jochie uit Montana. ‘Ik ben zo moe, ik wil naar huis. Breng mij asjeblieft naar mijn moeder’, waren zijn laatste woorden.
Moeder Ketchel zal haar jongen nooit meer zien. Op vierentwintigjarige leeftijd stierf Ketchel. En Billy? Die stapte éven na zijn vrouw, ergens in 1936 uit dit aardse tranendal.
Bron: La Vie au Grand Air, jaargang 1908.
