Stuyfssportverhalen

In de zomer van 1903 lacht het leven hem nog toe. Iedere week valt er wel ergens een goed contract te verzilveren. Alfred Görnemann een kruidenierszoon uit Berlijn wint twaalf koersen, en wordt zeven keer tweede. Tijdens het wereldkampioenschap stayeren gehouden in Kopenhagen, bevestigd hij dat z’n prestaties geen uitschieters zijn. Achter wereldkampioen Piet Dickentman, raast het ventje naar de derde plaats. Voor Alfred rinkelt de geldlade. In het rijtje grootverdieners dat bestaat uit veertig topstayers, staat hij tweede met ruim twaalfduizend goudmark. Een kapitaal dat de Görnemann senior, in zijn grutterszaak, nooit bijeen kan schrapen.

Dan is het elf oktober 1903. Alfred is moe, het seizoen is lang, en koersen achter zo’n zware motor, zijn slopend en zwaar. Maar één koers in Dresden. Nog één keer vlammen. De Honderd Kilometer van Dresden is halverwege. Alfred Görnemann, op de tweede plaats, vuurt gangmaker Willy Wolf aan nog harder te gaan. Zover komt het niet. Op de vochtige baan slipt het achterwiel van de motor weg.

Alfred Görnemann, met verse wonden van eerdere valpartijen, botst tegen de zijkant van de motor, en slaat vervolgens over zijn stuur. Met een gebroken nek én verbrijzelde schedel wordt de kruidenierszoon naar het ziekenhuis afgevoerd. Alfred Görnemann, 26 jaar, sterft enkele uren later.

Bron: Album der Radwelt jaargangen 1902, 1903.

Het fotoarchief van deze blog, zit vol met unieke stayersfoto’s, gemaakt tijdens de belle epoque.  Foto’s, –  nooit gepubliceerd,  –  waar niet altijd een ‘verhaal’ aan vast zit, maar té mooi om de bezoekers niet te onthouden.  Zoals onderstaande.

Een ééncilinder gangmaakmotortje, dat hooguit de snelheid van vijftig kilometer wist aan te tikken.  Een onschuldig en schattig aandoend tafereeltje. Wat vervolmaakt wordt door die jongen op dat fietsje, want Arthur Stellbrink, een rakker afkomstig uit de krochten van de Duitse wielerbanen.

Wat die Stellbrink achter dat motortje deed? Trainen op souplesse? Gott im himmel zal het zeggen. Zo rond 1905, koerste Arthur al achter een loodzware gangmaakmotor.  Een licht gangmaakmotortje, waar het begrip veiligheid ver te zoeken is. Om de renner die fijne zuiging te geven, zit de gangmaker ver achter het achterwiel. Om te voorkomen dat het voorwiel, begint te zweven, is boven op de benzinetank een blok ijzer dan wel lood geplaatst, waarbij het te hopen is, dat dat niet losschiet.

En dat bloedlinke fietsje, waarbij Stellbrinks hele gewicht op dat fragiele stuurtje steunt. Dat deze regelmatig afbreekt wordt beschreven in de toenmalige sportbladen, verslagen die lezen als een horrorverhaal. Een wonder dat die jongen van Stellbrink het allemaal overleeft had.

Stellbrink, dertien jaar actief achter zware motoren. Won meer dan honderdachtentwintig koersen en schreef daarbij zo’n kwart miljoen goudmark op zijn bankrekening. 1908 Was zijn beste jaar, waarin hij dertig koersen won, waaronder het prestigieuze Europees kampioenschap, én de Grote Prijs van Duitsland. Voor een wereldtitel was hij een maatje te klein.

Arthur Stellbrink, de bloederige Duitse wielerbanen overleeft, krijgt evengoed z’n portie leed. Tijdens bombardementen op Berlijn in 1943, wordt Arthur Stellbrink zwaargewond. Invalide geraakt, sterft de voormalige stayer op kerstavond 1956, in de armen van z’n vrouw.