Opeens was daar die foto van Elmer Collins. Aangetroffen op een boekenveiling, en waar Stuyfssportverhalen direct een bod op deed. Leuk en aardig, maar aan ‘n foto moet wél een verhaal vast zitten, anders is het maar een nietszeggend plaatje. En dat verhaal is bekend bij deze blog, want opgediept uit zijn archief.
Elmer dus, vóór de Eerste Wereldoorlog een jonge ambitieuze stayer, afkomstig uit het Amerikaanse Boston. Dat Collins een brandende eerzucht had, was zeker. Elmer had namelijk het plan opgevat, om de beste stayer uit de geschiedenis van Boston te worden, voor zover dat waard was. Daarvoor diende wél eerst met stadsgenoot en collega stayer, Hugh McLaf gerekened te worden. En daar zat nou net de kneep. Althans voor die McLean.
Dat zat zo: Mc Lean een door de wol geverfde renner, die op de Europese wielerbanen zijn kunsten had vertoond. Met drie overwinningen en een handvol ereplaatsen, behaald op de van bloed doordrengte Duitse wielerbanen, was Mc Lean terug gekomen in z’n thuisstad Boston waar hij aankondigde, per direct te stoppen met het bloedlinke stayeren. Het was mooi geweest.
McLean een afgestudeerde chemicus, hoopte zijn dagen door te brengen in z’n laboratorium, waar aan de muur het diploma hing, behorend bij zijn Amerikaanse stayerstitel van 1905. En dan gebeurd er voor McLean iets verontrustend. Tussen de glazen kolven en reageerbuizen, leest Hugh in de Boston Herald een stukje tekst, dat de rest van zijn leven definitief op zijn kop zet. In een één koloms berichtje daagt de jonge Collins, hem Hugh McLean, uit tot een tweestrijd wie zich de beste stayer van Boston en omstreken mag noemen.
Dat moest je nou niet doen bij iemand als Hugh McLean, die onmiddellijk de training hervatte. Enfin, Hugh 28 jaar, zal nooit meer zijn laboratorium terugzien. Op 4 september 1909, trainend op de baan van Boston kwam hij ten val en stierf ter plekke. Of Elmer Collins de rest van z’n leven veel last van zijn geweten had, is niet meer na te gaan. Wél dat hij, in 1982, op vijfennegentigjarige zijn laatste adem uitblies.
Bron: Onder meer Album der Radwelt jaargangen 1905 tot en met 1909.
