Medaille

Parijs, zondag 7 juli 1907, decor Parc des Princes dé wielerbaan van de Lichtstad, waar de ontknoping plaats vindt van het wereldkampioenschap stayeren.

Aan dat laatste niet te veel waarde hechten,  want de allerbeste stayers van dat moment zoals Piet Dickentman, Taddy Robl, Paul Guignard, Peter Gunter, Eugene Bruni, Nat Butler enzovoort zijn op dat moment in Duitsland bezig met de voorbereiding op een stayerskoers.  Op die genoemde zeven juli staat de Grosser Sommerpreis op het programma, gehouden op de fameuze en strak uitverkochte Berlijnse wielerbaan Steglitz. Dat in Keulen de Goldpokal von Koln gehouden wordt is ter kennisgeving.  

Enfin je kunt alles zeggen over die met Pruisisch moraal overgoten wielerdirecties, maar  niet dat ze vies zijn om elkaar de tent uit te concurreren.  Dan blijft over die ene vraag waarom deze topstayers in Duitsland actief zijn en niet in Parijs..? Simpel antwoord; geld, en niet anders.

Je zal toch wel een dief van je eigen portemonnee zijn als je aan dat gedevalueerde wereldkampioenschap mee doet, waar alleen een gouden medaille te verdienen valt. In Berlijn en Keulen krijgt de winnaar drieduizend goudmark, nummer twee tweeduizend en aflopend tot duizend goudmark voor de vijfde plaats.  Dan nog even voor de uitslagenfreaks onder ons: Louis Darragon was wereldkampioen, gevolgd door Karel Verbist en George Parrent, een trio die op jonge leeftijd jammerlijk aan hun eind kwamen. Het is maar dat U dát even weet…

Bron: Sportalbum der Radwelt jaargang 1907.

Noa

Harry Miles en Williams Stafford zijn  zo’n beetje de eerste die fatale wielergeschiedenis schrijven. Op de wielerbaan van Walham Massachusetts anno 1900,  trekken  Harry en William gezamenlijk ter hemel tijdens een stayerskoers. Feitjes waar je niets mee kan, maar voor deze blog belangrijk genoeg om Harry en William en al die andere gesneuvelde renners op dit digitale veld van eer bij te zetten (zie ‘verongelukte renners’).

Sinds de jaren tachtig  verzamelt Stuyfssportverhalen  feiten van renners die tijdens de training dan wel in de koers zijn gesneuveld.  Bizar en morbide? Eerder een vorm van dwangneurose van schrijver dezes. Een neurose die explodeert sinds hij de hand wist te leggen op de complete uitgave van de jaargangen  Sportalbum der Radwelt uitgegeven tussen 1902 en 1928 waarin met griezelig Pruisische precisie de feiten van de vele dodelijke stayersongelukken tijdens de belle epoque compleet met foto’s, zijn beschreven. Verslagen met een dramatische lading, enfin klik de link ‘stayeren’ links van dit verhaal aan.

En nog even de feiten want deze blog heeft inmiddels tweehonderdvijfenvijftig dodelijke ongevallen genoteerd in  een tijdspanne honderdvijfentwintig jaar. Of daarmee de wielersport gevaarlijk is..? Zeg het zelf maar.

Wél een gegeven dat 2025 de sport niet goed gezind is met vijf gesneuvelde renners waaronder het laatste slachtoffer. Tijdens een jeugdkoers afgelopen weekend gehouden in het Franse Courcemont, wordt in de finale Noa Sartis 16 jaar jong getroffen door een fatale hartaanval.

Foto: Tijdens een stayerskoers in november 1917 verreden in het Parijse sportpaleis d’Hiver verongelukt tweevoudig wereldkampioen Louis Darragon.