Harry Miles en Williams Stafford zijn zo’n beetje de eerste die fatale wielergeschiedenis schrijven. Op de wielerbaan van Walham Massachusetts anno 1900, trekken Harry en William gezamenlijk ter hemel tijdens een stayerskoers. Feitjes waar je niets mee kan, maar voor deze blog belangrijk genoeg om Harry en William en al die andere gesneuvelde renners op dit digitale veld van eer bij te zetten (zie ‘verongelukte renners’).
Sinds de jaren tachtig verzamelt Stuyfssportverhalen feiten van renners die tijdens de training dan wel in de koers zijn gesneuveld. Bizar en morbide? Eerder een vorm van dwangneurose van schrijver dezes. Een neurose die explodeert sinds hij de hand wist te leggen op de complete uitgave van de jaargangen Sportalbum der Radwelt uitgegeven tussen 1902 en 1928 waarin met griezelig Pruisische precisie de feiten van de vele dodelijke stayersongelukken tijdens de belle epoque compleet met foto’s, zijn beschreven. Verslagen met een dramatische lading, enfin klik de link ‘stayeren’ links van dit verhaal aan.
En nog even de feiten want deze blog heeft inmiddels tweehonderdvijfenvijftig dodelijke ongevallen genoteerd in een tijdspanne honderdvijfentwintig jaar. Of daarmee de wielersport gevaarlijk is..? Zeg het zelf maar.
Wél een gegeven dat 2025 de sport niet goed gezind is met vijf gesneuvelde renners waaronder het laatste slachtoffer. Tijdens een jeugdkoers afgelopen weekend gehouden in het Franse Courcemont, wordt in de finale Noa Sartis 16 jaar jong getroffen door een fatale hartaanval.
Foto: Tijdens een stayerskoers in november 1917 verreden in het Parijse sportpaleis d’Hiver verongelukt tweevoudig wereldkampioen Louis Darragon.
