Binnen tien jaar werkt Mike Passenier zich op van een onbekende trainer tot de godfather van de Nederlandse en internationale kickbokswereld. Vechters komen uit de hele wereld naar Oostzaan om in zijn sportschool te trainen, want het aantal kampioenen dat hij aflevert is indrukwekkend. De ring is zijn leven, maar soms levert de wereld daarbuiten spanningen op. Naast atleten vragen ook onderwereldfiguren hem om privé-trainingen, waaronder Willem Holleeder en Gwenette Martha. In het jaar dat hij 50 is geworden geeft hij voor het eerst openheid over de hardheid, de opoffering, glorie en het verdriet achter de schermen van de kickbokswereld.
Mike Passenier groeit op, net als zijn grote idool, de legendarische nummer 14 Johan Cruijff, in Betondorp. Als puber zoekt hij de grenzen op, maar blijft altijd net aan de goede kant van de wet.
Het geheim van Mike Passenier is zijn oog voor detail, het eindeloos herhalen van dezelfde bewegingen en weinig empathie. De meeste kickboksliefhebbers die een keer mee willen trainen schrikken van het geweld dat ze over zich heen krijgen. Medelijden is een woord dat bij Mike’s Gym weinig wordt gebruikt. Of zoals Mike verwoordt: De hardste en beste vechters zijn jongens van de straat en komen niet uit Aerdenhout.
Zoals Melvin Manhoef, die zijn sport combineerde met roofovervallen. Het hoofdstuk over Manhoef leest ademloos weg. Auteur Boldewijn neemt de lezer mee in het harde criminele leven van Manhoef en hoe deze door Mike Passenier uiteindelijk uit de criminaliteit werd gered. Manhoef, inmiddels als professional kickbokser tot de wereldtop, heeft inmiddels zijn leven op de rails. Boldewijn beschrijft dat de wereld van het kickboksen én criminaliteit soms héél dicht bij elkaar komen. Ook Mike Passenier schurkte daar als tiener tegen aan. Zijn jeugdjaren kun je omschrijven als een schelmenroman. Boldewijn geeft daar een aardig inkijkje in. Fascinerend is het hoofdstuk waarin beschreven wordt hoe Amsterdamse topcriminelen de weg vonden naar Mike’s Gym. Zoals Willem Holleeder die, wat trainingstijden betreft, een Spartaanse levensritme er op na hield. Enfin, het boek ‘Big Mike’ geeft een inkijkje in de tot dusver gesloten kickbokswereld.
Big Mike
Auteur: Wilson Boldewijn,
Omvang : 256 blz.
Formaat : 15 x 23 cm, paperback met fotokatern
ISBN : 97890 8975 683 1
Prijs : € 20,00
Big Mike
september 11, 2019 — Stuyfssportverhalen‘Pure Klasse’
mei 8, 2019 — Stuyfssportverhalen
Een doelpunt die het hele land deed ontploffen. Robin van Persie die, tijdens het wereldkampioenschap in Brazilië, vliegend de bal over de Spaanse keeper Casillas, heen kopte. Waarmee de Rotterdammer zijn plekje innam, in het rijtje, ’mooiste doelpunten ooit’. Hoewel de herfst van zijn voetbalcarrière is aangebroken, en Van Persie bezig is met z’n laatste wedstrijden, schreef auteur Harry Walstra dé biografie over Robin van Persie. Walstra, auteur van meerdere voetbalboeken, had daar geen half werk van gemaakt. In ‘De Pure Klasse van Robin van Persie’ gaat Walstra op zoek naar Van Persie in alle vormen.
Van Persie als jochie, die, voor zijn moeder boodschappen deed en dribbelend met de bal naar de winkel ging. Waar hij tussen de schappen in de bal, op z’n knieën en voeten omhoog hield, en speelde vervolgens ook nog de bal tussen de benen van iemand die passeerde. De winkelier tot wanhoop drijvend. Walstra neemt de lezer mee via het armoedige stadionnetje van Excesior, waar Robin zich als klein jochie meldde, via de Kuip, naar Highbury, thuishaven van Arsenal.
In Londen komt hij in één elftal te spelen met Dennis Bergkamp, zijn grote held. Voor Bergkamp had Van Persie gigantisch veel respect. Bij de trainingen kwam de jonge Van Persie ogen te kort. Of zoals Walstra hem citeerde: ‘Alle oefeningen deed hij op honderd procent. Ik vond het gewoon kunst. Hij deed alles zo goed en zo gedreven en had zo’n focus. Ik moest een heel grote stap maken om ook op dat niveau te komen. Vanaf dat moment ben ik elke trainingsoefening honderd procent geconcerteerd gaan doen. Ik wilde zoals Bergkamp zijn’.
Dat laatste is gelukt. Van Persie, in de jungle van het profvoetbal, waar je van je af moet bijten om te overleven, en op eenentwintig jarige leeftijd, al drie rode kaarten verzamelde, speelde 102 interlands voor Oranje. Mag zich met vijftig doelpunten de Oranje topscorer aller tijden noemen. Werd in de Premier Legue, waar hij na Arsenal ook uitkwam voor Manchester United, tweemaal topscorer van het jaar en eenmaal Speler van het Jaar.
In ‘Pure Klasse’, een aanraaier voor alle voetbalfans, wordt Van Persie’s doelpunten en geweldige acties uitgebreid beschreven.
‘De Pure Klasse van Robin van Persie’
Uitgever: Just Publishers BV.
ISBN: 97890 8975 8033.
Paperback, 288 pagina’s.
Prijs: 20,00 euro.
De gouden jaren van voetbalicoon Rinus Israel
maart 16, 2017 — Stuyfssportverhalen
Rinus Israel, de beste verdediger die Nederland ooit kende. De man met de lange pass, die als keiharde verdediger niet te passeren viel. Maar ook een bikkelharde, cynische, rancuneuze en gemene speler. Die er niet mee zat om tijdens trainingspartijtjes zijn clubgenoten tanden uit de mond te slaan of anders wel zwaar te blesseren. En dat allemaal omdat Rinus niet tegen zijn verlies kon. Ron Jans, nu trainer in het betaalde voetbal, weet daar alles van. Als negentienjarige speler van PEC Zwolle waagde Jans het tijdens een trainingspartijtje de bal door de benen van Israel te spelen. Even later krijgt Jans van Rinus een bewuste ‘elleboog’. Het kostte Jans een tand.
In het zojuist uitgekomen boek ‘IJzeren Rinus’ heeft auteur Harry Walstra geen half werk verricht. Met een vlotte pen neemt Walstra de lezer mee naar het Amsterdam-Noord in de jaren vijftig. Om precies te zijn het Floradorp, de geboortegrond van Rinus. Waar de laatste bij buurtvereniging DWV op zeventienjarige leeftijd zijn opwachting maakte in het eerste elftal. Floradorp, waar zijn voetbaltalenten door de Volewijckers, spelend op het legendarische Mosveld, zo’n honderd meter van Israëls huis, over het hoofd werden gezien.
Stadsgenoot DWS had een betere scout. In 1963 maakte Rinus, met een jaarcontract van 12.000 gulden zijn debuut in het betaalde voetbal. DWS werd dat seizoen landskampioen, onder meer door Israels verdedigende talent. Niet veel later wordt de verdediger door Feyenoord ingelijfd.
Walstra beschrijft de carrière van Israel zonder opsmuk, duikt diverse archieven in, en laat ook veel van zijn vroegere medespelers aan het woord.
Rinus met zijn fabelachtige voetbalinzicht én meedogenloze acties. Voor dat laatste had iedere ‘aanvaller’ de nodige angst. Maar niet iedere voetballer. Er was één speler waar Israël geen vat op had. Of zoals hij dat door Walstra laat optekenen: ‘Met Cruijff had ik als verdediger de meeste problemen gehad. Hem intimideren lukte niet. We hadden vaak geprobeerd hem hardhandig af te stoppen. Het is zelden gelukt.’
In ‘IJzeren Rinus’, beschrijft Walstra Rinus’ interland- én trainerscarrière, met alle ups en downs, maar ook andere anekdotes. Kortom, ‘IJzeren Rinus’ beschreven in vierenveertig hoofdstukken, verveelt nergens. Daarvoor was de carrière van Rinus Israel te kleurrijk en hectisch.
‘IJzeren Rinus’
Uitgever: Just Publishers.
ISBN: 9789.0897.50280.
Paperback
Prijs: 19,95 euro.
‘De Ronde van Boogerd’
januari 19, 2016 — Stuyfssportverhalen
De brief van de UCI, met de schorsing voor twee jaar, was amper gelezen of het boek kwam uit. Wat planning betreft kan het wielerboek ‘De Ronde van Boogerd’ al niet stuk. Auteur Filemon Wesselink, presentator en televisiemaker, blijkt ook over de gave van het geschreven woord te beschikken. Een jaar lang volgde Wesselink zijn grote held Michael Boogerd bij diens terugkeer in het wielerpeloton. Boogerd, kukelde na zijn wielercarrière in het berucht zwarte gat dat hij verwoordt als ‘geen raad weten met jezelf’. Als voormalige berggeit klom hij daar wonderbaarlijk uit, wat de opmaat was voor zijn tweede wielerleven. Niet op de koersfiets maar als ploegleider van Team Roompot. Vanaf de openingskoers de Ster van Bessèges tot aan de sluitingskoers van Putte-Kapellen, was Wesselink daarbij. Vooral de sfeerverhalen in de koers lezen heerlijk weg. Hoewel Boogerd de grote held van de auteur is wordt deze niet gespaard. Wesselink, regelmatig aanwezig in het huis van Boogerd, beschrijft diens maatschappelijke worsteling. Het zijn spectaculaire onthullingen. Hoe zijn voormalige sponsor de Rabo-Bank hem liet vallen, zijn echtscheiding, maar vooral Boogerds biecht over diens dopingverleden. Op de vraag hoe het voelde om na al die jaren zijn dopegebruik op te biechten, antwoordt Boogerd: ‘Kut. Je weet dat je op dat moment van een voetstuk valt. Ik wilde dat het publiek zou begrijpen waarom ik het had gedaan. Toch wist ik diep van binnen al dat het merendeel het nooit zal begrijpen.’ Dat laatste zal Filemon Wesselink ook nooit begrijpen. Aan het eind van het wielerseizoen 2015, loopt de schrijver in Amsterdam een renner tegen het lijf, die hem toevertrouwt dat hij, Wesselink, het echte verhaal over Boogerd eens moest weten. Wesselink verward achterlatend, beseft dat hij iets van Boogerd weet, maar tegelijkertijd ook helemaal niets.
‘De Ronde van Boogerd’
Uitgever Overamstel.
ISBN: 978.904.882.6728
E-Book: 978.904.882.6735
Paperback
Prijs; 17.50 euro.
‘Voetballen in oorlogstijd’
december 21, 2015 — Stuyfssportverhalen
‘We proberen weer gewoon te doen’, schreef sportjournalist Ad van Emmenes in mei 1940. De rasopportunist Van Emmenes had nooit kunnen bedenken dat zijn uitspraak vijfenzeventig jaar later de titel van Harry Walstra’s nieuwe boek werd. ‘We proberen weer gewoon te doen, voetballen in oorlogstijd’, oorlogsverhalen gerelateerd aan voetbal, die zich afspelen in Duitsland én Nederland. Zoals over Rudi Gramlich, een Duits international en aanvaller van Eintracht Frankfurt. Een gevierde voetballer maar wél één met een donkerbruin verleden. Gramlich, lid geworden van de beruchte SS Totenkopfregiments was in 1939 betrokken bij de ontruiming van het Joodse getto van Krakau. In 1946 werd de voormalige voetballer veroordeeld tot twee jaar gevangenis. Voor de Duitse voetbalbond én Eintracht Frankfurt was dat geen ethische belemmering om Gramlich later met alle egards te overladen.
Gramlichs diepe val was voor Walstra stof voor een prachtig maar ontluisterend verhaal. De zoektocht naar Gramlichs verleden bracht de Friese auteur onder meer in Nederland waar de vroegere SS’er als voetballer ook actief was. Dat het nóg erger kon, beschrijft Walstra in het hoofdstuk over Tull Harder: onbetwist Duits voetbalidool die later de boeken inging als oorlogsmisdadiger.
‘We proberen weer gewoon te doen’ verhaalt niet alleen over foute Duitse voetballers. In vlotte schrijfstijl verhaalt Walstra over de lotgevallen van Oranjespelers als een Barend van Hemert, Jur Haak, Gejus van der Meulen en Rein Boomsma. De laatste, een vroegere aanvaller van Sparta die het concentratiekamp Neuengamme niet overleefde. Ook een niet-voetballer als Cor Coster, komt in Walstra’s boek voor. De oorlogsprofiteur Coster, zwarthandelaar, in 1942 betrapt met 72 kazen, ontleende later zijn status als de schoonvader van Cruijff. En dan is er ook nog het hoofdstuk ‘Neder-Duitse voetbalrivaliteit’. Met onder meer de vriendschappelijke wedstrijd Duitsland-Nederland gespeeld in 1975. Willem van Hanegem in de hoofdrol.
Voor Willem bestaan er geen vriendschappelijke duels. En al helemaal niet tegen ‘de mof’, waarin de vlam van zijn moffenhaat tegenstander Overath schroeide. Wie wil weten hoe dát afliep, moet snel Walstra’s nieuwe boek kopen.
Foto rechts: 1926, Duitsland-Nederland. Links aanvoerder Tull Harder met de Nederlandse aanvoerder Harry Dénis.
‘We proberen weer gewoon te doen’
Uitgeverij: Boekscout.
206 pagina’s.
paperback 16×24
ISBN: 978-94-0222-240.
Auteur: Harry Walstra.
Prijs: 18,65 euro.
Speelfilm over de ‘grote wielerbedrieger’
oktober 28, 2015 — Stuyfssportverhalen
De man heerste in het hooggebergte. Sloeg daar zeven keer de beslissende ‘slag’ voor winst in een Tour de France: waarbij aan de horizon vaag de contouren van een apotheek opdoemde. Dat er iets mis was, was zeker. Lance Armstrong dus. Een eertijds modale hardrijder, die gelost werd als er een heuvel opdoemde. De man was géén klimmer. Hooguit een aanklamper. Zo één die blij was het leven te behouden. En opeens was dat anders. Hij vloog tegen de bergen op. Scheerde de ene na de andere coll als eerste. Armstrong meldde zich in het elite rijtje van grimpeurs. Hoe kon dat? Kenners hadden zo hun donkerbruine vermoedens. Die niet hard te maken waren. En had niet het lef om deze twijfels hardop te zeggen. Enfin, de agressie die dat bij Armstrong veroorzaakte waren berucht. Sportjournalist David Walsh had wél die moed en bond de kat de bel aan. Walsh, met zijn verdenkingen stond er alleen voor. Goddank is de waarheid sneller dan de leugen. In het tranentrekprogramma van Oprah Winfrey ging de Texaan voor de bijl. Hij bekende jarenlang ‘gepakt’ te hebben. Sterker: hij was de bedenker van het meest geavanceerde, professionele en succesvolle dopingprogramma dat de sportwereld ooit zag. De affaire ‘Armstrong’ was een feit. Stof genoeg voor boeken maar vooral speelfilms. Hollywood sprong daar boven op. Enfin, 19 november aanstaande komt de speelfilm The Program in de Nederlandse bioscopen te draaien. De film die iedere wielerliefhebber móet zien.
Als opwarmertje de trailer: https://www.youtube.com/watch?v=FdFpnZoO7sw&feature=youtu.be
‘Bidon’, Een leven lang de Tour
juni 30, 2015 — Stuyfssportverhalen
‘De man strekt zijn arm, zijn hart bonst. De man voelt opeens een verhoogde bloeddruk. Zijn arm verraadt onzekerheid. De man is nerveus, bloednerveus. Hij staat aan het eind van strook 6, het begin van de finale in de vijfde etappe van de Tour de France 2014, Ieper-Porte du Hainaut, zeg maar Arenberg.’ Zo die zit! Peter Ouwerkerk, pakt de lezer vanaf de eerste alinea bij zijn nekvel en sleept hem mee in zijn boek ‘Bidon’. Ouwerkerk, krantenverslaggever in ruste, met negenentwintig Tour de Frances op naam. Schreef voor Het Vrije Volk en het Rotterdams Dagblad, niet alleen kranten vol, over de Tour, maar nam uit Le France ook de nodige wielerparafernalia mee: bestemd voor zijn bovenkamer ‘twee trappen omhoog’, een creatief heiligdom, vol met kartonnen dozen gevuld met boeken, foto’s, rondenboeken en relikwieën over en van de Tour.
Ouwerkerk koestert zijn schatten. Voor hem kleeft aan iedere voorwerp een verhaal. Ook aan die ene roze en gecraqueleerde bidon met de rode letters EVIAN, voorzien van drie mysterieuze blauwe viltstiftkruisjes en de letters A.G. Een bidon behorend aan de Spaanse KAS-renner Gonzálo Aja Barquin. 
Bij Ouwerkerk borrelen dan allerlei herinneringen boven. En beelden. Uiteraard over Gonzálo Aja Barquin, die twee keer, 1973 en een jaar later in La Grande Boucle, startte.
Ouwerkerk was daarbij. In een prachtige stijl beschrijft hij hoe de Tour naar Spanje trok. Door Andorra en dalend naar Seo de Urgel met finish op de Avida del Generalissimo Franco. In het officiële Rondeboek van de Tour beschreven als ‘een stadje dat baadde in rust, comfort en kalmte; beroemd om zijn gastvrijheid’. Nou, dat heeft de Tour geweten…
Peter Ouwerkerk, samen met Tim Krabbé en Bert Wagendorp bij de beste wielerschrijvers van het land, is in Bidon in topvorm Vierentwintig hoofdstukken, bijna driehonderd pagina’s, heerlijk leesvoer. Voor iedere zich respecterende Touradept een aanraaier!
Bidon, een leven lang de Tour. Uitgeverij De Geus B.V.
ISBN: 978-90-445-1541-1
‘Vedette aan de Zijlijn’, nostalgische voetbalverhalen
april 3, 2015 — Stuyfssportverhalen
Tijdens zijn tweede interland scoorde Julius ‘Juller’ Hirsch, voetballer in het Duitse nationale team van 1912, vier doelpunten. Het vijfde Duitse doelpunt kwam van de voet van Jullers vriend en medespeler Gottfried Fuchs. Zowel Gottfried als Juller, zijn joods wat op dat moment een aardig detail is maar jaren later een noodlottig feit. Gottfried Fuchs overleeft de Tweede Wereldoorlog door het Naziregime te ontvluchten. Julius Hirsch wordt opgepakt en vergast in vernietingskamp Auschwitz. Auteur Harry Walstra, de platgetreden voetbalpaden vermijdend, gaat in ‘Vedette aan de Zijlijn’, op zoek naar de levens én carrières van deze twee joodse voetballers. In een twaalf pagina lang hoofdstuk beschrijft Walstra een schokkend maar ook fascinerend, en meeslepend relaas.
De mooiste sportverhalen komen voort uit toeval. Ook in ‘Vedette aan de Zijlijn’. Walstra, behalve hartstochtelijk chroniqueur ook verzamelaar van voetbalparafernalia. Had Walstra niet op Marktplaats die ene aankoop gedaan, dan was één van de leukste hoofdstukken in het boek niet doorgegaan. Vijfentwintig euro vroeg de koper op Marktplaats voor een ruim tachtig jaar oud voetbalfotootje. Het was die hoekige, markante kop, op de foto, gedeeltelijk schuil gaand onder een ouwerwetse keeperspet, waar Walstra voor viel. 
Gelukkig maar. Want anders had de lezer nooit geweten van het bestaan van Eppie Rosies, keeper tijdens het interbellum van het roemruchte Veendam.
‘Vedette aan de Zijlijn’ wordt gebracht als nostalgische voetbalverhalen. Wat met het verhaal over Eppie goed gelukt is. Walstra sprak met Eppies nazaten, dook de lokale archieven in, en schreef een mooi sfeerverhaal over topvoetbal tijdens de jaren dertig. Harry Walstra, inwoner van Sneek, vertelt verder over de semi-interland Noord Nederland-Noord-Duitsland, het weerbarstige MVV-icoon Willy Brokamp en over de dramatische vlucht van de Oost-Duitse trainer Peter Kohl. En wie wil weten hoe en waarom Johan Neeskens in de analen van de beruchte Oost-Duitse Stasi terecht gekomen moet onmiddellijk Walstra’s boek lezen.
‘Vedette aan de Zijlijn’, achttien hoofdstukken, geschreven in een soepele stijl, die zelfs voor de grootste voetbalhater lekker weg leest.
‘Vedette aan de Zijlijn, prijs 18.65 euro. Of te bestellen via www.boekscout.nl 21.85 euro (inclusief 3.20 euroverzendkosten.)
’25 Sterke Wielerverhalen van Ton Vissers’
december 21, 2014 — Stuyfssportverhalen
Ton Vissers, ploegleider van een professioneel wielerteam in de jaren zestig en zeventig: de wilde tijd van het cyclisme, waarin een pilletje of ‘pikuurtje’ meer of minder er niet toe deed. Je zal denken dat zo’n man overloopt van mooie en spannende verhalen. Vergeet dat maar. Spectaculaire onthullingen hoeft de lezer niet te verwachten.
’25 Wielerverhalen’, een jaarlijks door Sophie Tacx uitgegeven wielerboekje, staat dit keer in het teken van Vissers, ooit een kleurrijk karakter in het peloton. ’25 Wielerverhalen’, met even veel hoofdstukken van één pagina, is aardig, lief, en een tikkeltje ondeugend. Maar als wielerboekje is het nét niet. Iedere keer als je denkt dat Vissers een spannende onthulling doet maakt hij een schijnbeweging. De lezer in verwarring achterlatend. Zoals in het hoofdstukje ‘Peter Post is de weg kwijt’. Vissers, ploegleider van Willem II met Peter Post in de gelederen, vertelt over de Trofeo Barrachi 1967, ooit een befaamde koppeltijdrit in Noord-Italië. De ‘Barrachi’, editie november 1967, waarin Post, warmgedraaid in de Zesdaagse van Frankfurt, gekoppeld was aan Jo de Roo. ‘Een furieus koersende Post denderde naar de plaatselijke piste om die niet rechts maar links op te rijden. Tot grote hilariteit, maar het liep allemaal goed af’. 
Waarom Post, die tientallen keren een wielerbaan opreed links af sloeg vertelt Vissers niet. Had Post de verkeerde preparatie ingenomen? Van die onzekerheden. Zoals het hoofdstuk ‘De opgebaarde coureur’, met daar in een flauwe anekdote over renner Matje G. met wie het heel slecht had kunnen aflopen.
Evengoed is het boekje meer dan geslaagd. Al was het alleen maar om het hoofdstuk waarin Jean Nelissen, verslaggever van dagblad De Limburger, ontmaskerd werd als een ordinaire matennaaier. In een artikel van zijn hand beticht deze zijn vriend Vissers van vals spel. Het begin van een hetze tegen Vissers en zijn ploeg. Waarvan ‘Hilversum’ ook lucht kreeg. Nelissen was bereid zijn bevindingen live voor de televisie te vertellen. Een uitzending waarvoor Vissers ook uitgenodigd was. De laatste, overtuigd dat Nelissen hem en zijn ploeg kapot wilde maken, wist vlak voor de uitzending via een chantage over het privéleven van Nelissen dat er niet té diep op de zaak werd in gegaan. Dat kun je wel aan die Roomse jongens overlaten. ’25 Wielerverhalen’, ruim zestig pagina’s, mooi grafisch verzorgd en geredigeerd door Jan Zomer. Voor de liefhebber een collectorsitem.
’25 wielerverhalen’, info: http://www.tacx.com
‘NSB-geld’ vond zijn weg bij het Gouden Ajax
november 3, 2014 — Stuyfssportverhalen
Was het clubliefde of opportunisme? Een vraag die decennialang door Amsterdam raasde. Want hoe was het mogelijk dat overlevenden van de Holocaust collaborateurs in de armen sloten. Bij Ajax hadden ze daar niet zoveel moeite mee. In 1964 geeft de joodse vastgoedmiljonair én Ajax-adept Maup Caransa een groot feest in zijn eigen Doelenhotel. Het hotel zit vol met politici, notabelen, zakenrelaties en vrienden. De joodse vastgoedondernemer, Ajax-fan en sponsor achter de schermen heeft behalve biermagnaat Freddy Heineken natuurlijk ook zijn jeugdvriend en Ajax-voorzitter Jaap van Praag uitgenodigd. Er nog twee andere gasten: de gebroeders Freek en Wim van der Meijden, fanatieke Ajaxsupporters, van wie iedereen heel goed wist dat ze fout waren in de Tweede Wereldoorlog.
Op het moment dat familieleden van Jaap van Praag en Maup Caransa vergast werden in Duitse vernietingskampen waren de broertjes Van der Meijden bezig met het bouwen van bunkers voor de bezetter. Lucratief voor de Van der Meijdens die er multimiljonair mee werden. Onbegrijpelijk dat Caransa deze profiteurs uitnodigt en dat Jaap van Praag deze non-valeurs als vrienden behandelt. Was voor Caransa en Van Praag het Ajax-belang sterker dan al het andere? Voor ‘Half 3, het voetbalhistorische tijdschrift in boekvorm, heeft auteur Harry Walstra zich in de materie verdiept. Walstra bezocht daarvoor niet alleen de krantenarchieven maar sprak ook met de direct betrokkenen uit die tijd. In een negen pagina lang stuk beschrijft Walstra op een meeslepende manier hoe NSB-geld zijn weg vond in Ajax.
De nieuwe Half 3, gevuld met elf achtergrondverhalen over het vroegere voetbal. Zonder daarbij de andere auteurs te kort te doen, springt Het huis van de schone, slapende voetballer er tussen uit. Ruud Doevendans verhaalt daarin het dramatische verhaal van Jean-Pierre Adams. De laatste vanaf 1972 vier jaar lang een sterke verdediger in het Franse nationale team.
De donkerhuidige Adams meldt zich in 1982 voor een eenvoudige knieoperatie in het ziekenhuis. Anno 2014, 32 jaar later, is Jean-Pierre Adams nog niet wakker. De dienstdoende anesthesist had een fout gemaakt. Een verhaal vol drama en onvoorwaardelijke liefde en toewijding van Bernadette: de vrouw van Jean-Pierre.
Half 3, meer dan honderd pagina’s vol achtergrondverhalen waarin voetbalheilige Johan Cruijff ontmaskerd wordt als een miezerig, rancuneus mannetje. Hoe het orakel van Betondorp op een stiekeme manier Jan van Beveren de trofee van Voetballer van het Jaar door de neus boorde.
En wie wil weten wie de ‘nettenbreker’ was moet onmiddellijk Half 3’aanschaffen.
Half 3. Nummer 16, oktober 2014. Prijs 8,45 euro.
Info: redactie@halfdrie.nl
Recente reacties
Mario op ‘Het is één grote bende’ Joep op ‘Het is één grote bende’ Gangmaker op ‘Het is één grote bende’ Rick op ‘Het is één grote bende’ janquaxJan Quax op ‘Het is één grote bende’
