Het voorjaar van 2014 met de Kathedraal van Vence, Zuid-Frankrijk, als decor. Waar onder strakke regie van een priester in volle oorlogsuitrusting, het Rijke Roomse leven én het wielrennen samen kwamen. Alle ingrediënten voor een fijne requiemmis waren aanwezig. Want overijverige misdienaars. Een dampend, zwaaiend wierookvat. Aan de muur een wulps lachend Mariabeeld. Walmende kaarsen. De geur van verse bloemen. En prominent, voorin de kerk de hoofdrolspeler rustend in een lijkkist.
Het perfecte decor om afscheid te nemen van Jean Fréchaut, ooit wielerheld van Vence en omstreken.
Jean Fréchaut, 97 jaar geworden, en ooit meemarcherend in de frontlinies van de Tour de France. Jean, broodrenner in de treurige, late jaren dertig, uitkomende voor een regionale ploeg, stond tijdens de Tour van 1938 op ‘scherp’. Jean, 24 jaar, op het punt om zijn carrière naar grootste hoogte te stuwen. Wat niet gebeurde.
Sterker, het werd Jeans allerlaatste Tour. Gelukkig voor hem verkeerde Fréchaut, op de 19e juli 1938, nog in zalige onwetendheid. De man was bezig om de twaalfde etappe, Marseille-Cannes, over bijna tweehonderd kilometer, te overleven. Want de eerste bloedhete dag in La Boucle.
Zo’n dag waar renners, mét uitgedroogde lijfen, lokale drankzaken plunderden. Jean Fréchaut, hittebestendig, sloop mee in een kopgroep van dertien renners. Waar hij in Cannes deskundig mee afrekende.
Jean Fréchaut, twee keer op de startlijsten van de Tour de France. Won totaal drie etappes. Waarmee tevens zijn erelijst kon worden afgesloten. Nadat de Mof Frankrijk had bezet doemde aan de horizon zijn einde als renner op. Of hij daardoor gefrustreerd door zijn lange leven ging?
Vast niet. De man had een groot wielerhart, want was decennia voorzitter van de lokale wielervereniging Cyclo Club de Vence. Aan de Côte de Azur zingt zijn naam nog rond. Helemaal op de tweede zaterdag van mei als de jaarlijkse cyclosportive ‘Souvenir Fréchaut’ wordt verreden. Een toertocht over 190 kilometer.
Bron: Le Miroir des Sports jaargang 1938. Nice Matin 2014.
