Stuyfssportverhalen

De zomers begin jaren vijftig. Dat is denkend aan een Montelbaantoren in een strakke blauwe lucht. Schreeuwende zwaluwen scherend over grachten, straten en stegen. Straten vol met kinderen. IJsjes voor een stuiver bij de Italiaanse ijsman, hoek Koningsstraat/Krom Boomsloot. Zomers gebeiteld in het geheugen van een toenmalig jochie aan de Amsterdamse Nieuwmarktbuurt: dat merkwaardige buurtje bevolkt met havenarbeiders, bouwvakkers, en diamantslijpers.
Zomers, met als vast ijkpunt de ‘Tour de France’. Vanuit de open ramen klanken van radioreportages uit Frankrijk. De stem van Tourverslaggever Jan Cottaar. De hele buurt gekluisterd aan de buizenradio. De avonturen van de Nederlandse Tourploeg. De rondrit door La France, waar een jongen uit de buurt in meestreed.
Hein van Breenen, afkomstig uit de Korte Koningsstraat:  de complete buurt als supporter. Met als kloppend middelpunt de groentezaak van de Van Breenens. Pa en ma Van Breenen, maar vooral Heins zusje Annie. Een collectieve siddering in de huizen als Cottaar de naam van Hein brulde. Vooral tijdens de 20e etappe Tour 1954. Heintje, zoals hij liefkozend door de buurt genoemd werd, nipt op de wielerbaan van Besancon,  geklopt door winnaar Lucien Teisseire.
Hein van Breenen vier keer meegestreden in de Tour. Werd twee keer tweede in een etappe. Terzijde: Van Breenen werd in de Giro de Italia ooit elfde in de eindklassering. Prestaties die niet genoeg geroemd kunnen worden. Maar té weinig voor eeuwige roem.
Evengoed kan Hein, maar zestig jaar geworden, in de Grote Wielerhemel tevreden zijn. Want afgelopen zondag werd er een rekening vereffend. Dylan Groenewegen, Heins achterneefje , want de kleinzoon van zusje Annie, zette in Parijs even orde op zaken. De familie eer was gered.