Stuyfssportverhalen

Charles Brécy, een wielrenner op leeftijd. Had de met stayerskoersen zuur verdiende franken goed belegd in een bloemenzaak. Weg uit de linke mallenmolen van de  wielerbanen, bracht hij zijn dagen slijtend tussen potten begonia’s, viooltjes en ander siergewas. Brécy in de suffe wereld van het bloemschikken waar het grootste gevaar was zich zelf te prikken aan de doorns van de rozen was hard op weg een  droogstoppel met groene vingers te worden. Dan gebeurt er een vreemd proces wat nu bekend staat als een midlifecrisis. De man wilde zich zelf nog één keer bewijzen. Hoewel zijn lijf de beste dagen als wielrenner achter de rug had, ging Charles nog één keer voor de roem. Nog even die massale aandacht, nog één keer razen achter de rug van een gangmaker.
De bloemist ging het werelduurrecord achter motoren aanvallen. Na weken van voor bereiding was het nog twee dagen te gaan voor het ‘Uur U’! Voor Le Echo des Sports een reden om bij de  toekomstige recordhouder even langs te gaan. 
Tussen de trainingen en voorbereidingen door vond Charles nog een gaatje in zijn agenda. Maar op één voorwaarde: het gezin én bloemenzaak moesten op de foto.
De fotograaf en journalist van het sportblad kon  komen. Net thuis  van de training op de baan van het Parc des Princes, had Charles Brécy snel de rouwkransen mét linten in de etalage even geschikt. De bloemenvazen met rozen, lelies en tulpen mooi in het oog geplaatst. Gratis reclame in een sportblad met grote oplage is nooit weg, ook niet in 1905.
De familie Brécy was er klaar voor. Staand op de stoep voor zijn nering bekeek  Brécy zijn opgepoetste nakomelingen. In de winkelingang mevrouw Brécy bij wie de bezorgdheid van het gezicht droop. Voor naderend onheil hebben vrouwen een tweede zintuig. Ook de bedgenote van Charles. Twee dagen later raasde Charles achter de motor van gangmaker Bertin in de armen van De Dood. Door een breuk in de vork van de motor kwam de bloemschikker ten val. Bloedend uit vele wonden bleef hij op de wielerbaan liggen. Het gebutste lijf van Charles Brécy werd bijgezet op de begraafplaats van Montparnasse. Aan de rand van het vers gedolven graf zijn gezin. Op de langzaam zakkende kist een krans voorzien van lint de met tekst: ‘Pa we zullen je missen’. Grafkrans en lint uit zijn eigen winkel, dat dan weer wel.