Stuyfssportverhalen

Na vijf  zware, pijnlijke  jaren waarin weinig verdiend werd, begon hij als profstayer door te breken.  Na overwinningen in Duitsland zoals de Grote Prijs van Nürnberg 1913 kregen de toonaangevende managers interesse. Het eerste financieel aantrekkelijke contract werd getekend. Wat tevens zijn doodvonnis werd. Vandaag, 14 april, 1914, precies een eeuw geleden,  verongelukte Piet van Nek op de wielerbaan van Leipzig, dodelijk. Zijn overlijden schokte Amsterdam. De volksheld Piet van Nek werd vijf dagen later begraven. Zijn laatste tocht was groots en meeslepend. Langs de route vanaf het ouderlijk huis in de Van Woustraat richting kerkhof stonden meer dan tachtigduizend diepbedroefde Amsterdammers om Van Nek de laatste eer te bewijzen. De lijkkoets met de gesneuvelde sportheld werd gevolgd door drie  koetsen afgeladen met bloemen en kransen. Van Nek, 28 jaar, was het eenenveertigste dodelijke slachtoffer in de levensgevaarlijke stayerssport. Van zijn vele supporters (lees het verhaal hieronder), kreeg de sportheld een monumentaal praalgraf. Van Nek’s laatste rustplaats, op de Nieuwe Oosterbegraafplaats, nooit bezocht, is inmiddels een beschermd monument. Op zijn sterfdag stond Stuyfssportverhalen mét bloemen aan het graf.