Stuyfssportverhalen

Ze zijn  er niet veel, wielerverenigingen met een wereldkampioen op de ledenlijst.  Wielervereniging Amsterdam dus wél. Sinds vorige week mag Herman van Bruggen, lid van WVA, zich de snelste master ter wereld noemen (zie verhaal hieronder).
Voor aanvang van de wekelijkse koers, georganiseerd door WVA en gehouden op parkoers Sloten, kreeg de verse wereldkampioen bloemen en het daarbij behorende toespraakje. En er was maar één man die dat laatste kon en mocht doen: Tim Krabbé.
Voor het front van bijna honderdvijftig renners waaronder profs als een Kenny van Hummel had schrijver  Krabbé iets ‘recht te zetten.’  Krabbé heeft een haatliefde relatie met Van Bruggen maar dan op sportief vlak. Als jochie was de schrijver getuige dat Van Bruggen in het Olympisch Stadion, bij de nationale kampioenschappen achtervolging, achter Geldermans het zilver pakken. Niet wetende dat ze twintig jaar later als koersmakkers met elkaar zouden optrekken.
Voor de aanwezige jeugdige renners merkte de schrijver fijntjes op, dat die de wereldtitel van een vierenzeventigjarige vooral niet moeten onderschatten. ‘Probeer het maar eens om op een geaccidenteerd terrein met een stilstaande bocht een afstand van dertig kilometer met een gemiddelde van veertig kilometer te rijden.’
Krabbé had altijd bewondering voor Van Bruggen maar ‘haatte’ hem soms ook. ‘Haat’ die alles te maken had met de ploegentijdrit.
In de zeventiger jaren maakte Krabbé, samen met onder andere Fred van Lachterop, deel uit van de fameuze tijdritploeg van GGMC, waar Van Bruggen de machinist van was.  Met een tempobeul als Van Bruggen, die tijdrijden tot een soort levendoel had en heeft gemaakt, moet dat geen pretje zijn geweest.
In het boek ’42 Wielerverhalen’ van Krabbé, verplichte kost voor iedere sportliefhebber, speelde Herman een hoofdrol: zei het dat Krabbé hem opvoerde met het synoniem, ‘Kunst’. En dat laatste heeft Van Bruggen pijn gedaan want graag had hij die erkenning gehad. Erkenning die hij, op een zaterdagmiddag op Sloten uiteindelijk kreeg. Met, ‘Herman  was Kunst’ sloot Tim Krabbé af.