Stuyfssportverhalen

1948, het jaar dat Trees definitief was ‘uitgesnoerd’ met haar Canadees. En dat de voorheen kaal geschoren  moffenmeiden, weer  voorzien waren, van een fijne bos krullen. En dat Jan en Mien, iedere nacht, het stoom uit hun matras liet dampen:  resultaat, de geboortegolf.
Dat de wederopbouw in volle gang was, weten we onderhand ook wel. Ook dat de  ouwe Drees, het bed van de komende AOW, aan het opschudde was.   
Maar 1948, ook het jaar dat er een serieuze Ronde van Vlaanderen werd gehouden. En daar ging het ruig aan toe. Ná de finish dan. Dat kon je wel aan die Maurice Mollin overlaten. Dat de man over een snelle ‘linkse hoek’ beschikte, werd duidelijk. Of die Maurice,  profrenner afkomstig uit Antwerpen,  ook over een snelle sprint beschikte…?
Ieder geval liet Maurice zich tijdens een eindspurt, niet ongestraft flikken. Zéker  niet voor eigen Vlaamse volk. En al helemáál niet door een Fransman.
Stel een  Vlaming de gewetensvraag, waar hij de meeste hekel aan heeft:  de Mof of een Fransoos. Met de taalstrijd in het achterhoofd weet je het antwoord. Ik bedoel maar.  Het  anti-Franse sentiment,  als een niet te blussen veenbrand. Dat tijdens de jaarlijkse IJzerbedevaart tienduizenden vrolijk met de Vlaamse Leeuwenvlag wapperen, is ter kennisgeving.
Kortom, fijne ingrediënten aan de finish in het Oost-Vlaamse Wetteren. Waar het volk, ‘volgelopen’ in de Staminees,  met spanning afwachten op de aankomst van hun Ronde. Opgewarmd met de mededeling dat er een kopgroep aan zat te komen. Bevolkt met kasseistoempers als een Impanis, Sterckx, Briek Schotte, De Simpelaere, en de genoemde Mollin. Daar tussen, als paardenbloemen op een bed Vlaamse rozen, de Italiaan Magni én Louis Caput. De  laatste kreeg ongetwijfeld een harde bij het horen van de Marseillaise, want een Fransman.
En wat er nou tijdens die sprint precies was voorgevallen…? Onbekend! Maar wél dat het héél érg moet zijn geweest. En ook dat Caput daar bij betrokken was. Mollin,  ging na de koers, tsjokvol adrenaline én meer,  dan ook op een persoonlijke vendetta. Richting Caput. De laatste kreeg van Mollin een heuse muilpeer. Met de genoemde supersnelle linkse.
Dat was dus de ronde van Vlaanderen 1948. Die tot overmaat van ramp voor heel Vlaanderen, ook nog eens werd gewonnen door de Italiaan Magni. Ach die Mollin, had over zijn carrière, géén  rede tot klagen. De man, een middelmatige renner, met onder meer overwinningen in kermiskoersen van Hoboken, Wilrijk, Averbode. Maar evengoed was 1948 hem goed gezind, want de Antwerpenaar won in dat zelfde jaar wél Luik-Bastenaken-Luik.