Stayerslegende overleden

Guillermo Timoner in de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw zes keer wereldkampioen stayeren.  De ouderen onder ons die hem ooit in het Olympisch Stadion in actie zagen zijn nu nóg onder de indruk van de Spaanse kampioen. In de geschiedenis van het stayeren had Timoner een flinke kras gemaakt. Of Timoner Guillermo de beste stayer ooit was. De Spaanse rolrijder was inderdaad een wereldtopper, maar de állerbeste ooit…?  Stuyfssportverhalen denkt daar iets anders over.  Aan de hand van onder meer de jaargangen Radwelt 1900 tot en met 1928, pagina’s vol uitslagen, statistieken en staatjes, en andere jaargangen, kwam  Stuyfssportverhalen tot een  rijtje met de vijf beste stayers ooit.  In deze ranking staat Timoner op de vijfde plek. Helaas voor de Timoner-adepten, maar de beste rolrijders, waren actief tussen 1900 en de Tweede Wereldoorlog.

Europa kenden toen over de honderd wielerbanen.  Met een overvol stayersprogramma waarbij de geldkraan wagenwijd open stond. Renners reden iedere koers alsof de dood op de hielen zat, want een paar mindere uitslagen en de contracten bleven uit. De concurrentie stond  te dringen om ook een greep uit de ruif te doen. Jaarlijks knokten daar zo’n honderd topstayers  voor: kerels, stuk voor stuk potententiële kampioenen. Even ter vergelijking: Timoner hoefde jaarlijks maar met zes concurrenten rekening te houden. Om tussen 1900 en 1940 daar de beste van te zijn, meerdere keren wereldkampioen te worden, was voor weinigen weggelegd. Toch flikten vier coureurs dat kunstje.  Zoals George Parent.

George, Fransman,  in 1909 en de twee daarop volgende jaren de beste van de wereld. George Parent, dramatisch jong gestorven, staat daarom op de derde plaats.  Met achter zich de Amerikaan Bobby Walthour, die twee keer de wereldtitel meenam naar the States.

Victor Linart., Belg, vijfentwintig jaar actief,  vier keer wereldkampioen, won tussen 1909 en 1933, honderden koersen. Ondanks die indrukwekkende cijfers blijft Linart steken op de tweede plaats. De nummer één, de allerbeste stayer ooit, de man over wiens naam je in zowat álle jaargangen Radwelts bijna struikelt, is en blijft Piet Dickentman.

Terug naar Timoner die na zijn indrukwekkende stayerscarrière op Mallorca een fietsenzaak begon, waar de zesvoudige wereldkampioen zijn klanten gastvrij ontving. De laatsten, Timoneradepten die aan Guillermo goede jeugdherinneringen koesterden. Zoals voormalig Nederlands kampioen Henny Marinus rechts, met Koos Tacx links,op audiëntie bij de stayerslegende.

Guillermo Timoner werd 97 jaar.

El Cañón sneuvelde in de drieënveertigste ronde

nicolaumotorDe status van held werd bereikt. Een beloning nadat hij zijn  geboortegrond op de  wereldsportkaart had geplaatst. Josep Nicolau, geboren en getogen op Mallorca. Razend populair op zijn eiland, kon daarom iedere Mallorcaan tot supporter rekenen. En die laatsten zagen hun held dagelijks op zijn fietsje voorbijkomen. Prompt hielden moeders hun vruchtbare dochters angstvallig en strak in de gaten. Jonge mannen keken hem jaloers na. Josep Nicolau, bruine, mooie kop, felle arendsblik,  had alles aan de koersfiets te danken. Dank zij het wielrennen werd ontsnapt aan een treurig bestaan als visser of herder. Josep won als jonge prof etappes in de ronde van Mallorca en van Catalonië. De koersende Mallorcaan met de bijnaam het Kanon van Llorito, greep tijdens het Spaans wegkampioenschap ook nog eens de derde plaats. Voor  El Cañón, gloorde een  prachtige loopbaan als wegrenner. De grote omlopen van Frankrijk, Spanje en Italië  lonkten naar hem.nicolau
Josep Nicolau, pragmaticus, keek verder dan de contouren van de Spaanse kust, en maakte een kleine calculatie. Fietsen op de weg, zwaar, vies en nog eens slecht betaald.  Ongetwijfeld wist Nicolau dat op de Europese wielerbanen het grote geld lag. Josep, komend uit het dorpje Lloret de Vistalegre,  maakte vervolgens de overstap naar het stayeren. Voor Nicolau kat in bakkie want getraind kon worden op het Velodrome van Palma. Achter gangmaker Miquel Llompart werden lange dagen gemaakt.
Nicolau en Llompart, als stayerende  don Quichot en Sancho Panzo, gingen de windmolens op de wielerbanen van Europa bestormen. Maar pas nadat de Spaanse stayerstitel binnen was gehaald: altijd een lekkere binnenkomer voor nieuwe contracten.  Als voorproefje mocht het eilandsduo in 1930 naar het wereldkampioenschap in Parijs. Josep Nicolaus, de eerste renner van Mallorca die op een mondiaal kampioenschap de eer van zijn eiland mocht verdedigen. In de lokale tavernes, met volle kruiken Cabernet op de tafeltjes, waren de verwachtingen hoog gespannen. Helaas. Jong en onervaren terechtgekomen in het professionele stayerswereldje waar flikken de mores was. El Cañón sneuvelde in de series.
bustenico
Net als de wijn van zijn eiland moest de jonge stayer rijpen, wat gebeurde op Spaanse en Franse wielerbanen. Koershard geworden breekt 1934 aan. Het jaar waarin euforie en verdriet samen optrekken. Na meer dan dertig stayerskoersen gewonnen te hebben is het 18 november: de dag dat de nationale stayerstitel verreden werd. Plaats van handeling het Velodrome van Palma. Thuiswedstrijd met volle tribunes, die één man als favoriet hadden. Het werd de koers van het grote afscheid. In de drieënveertigste ronde komt Mallorca’s hoop en trots ten val. Een dag later sterft Josep Nicolau, 27 jaar, aan de gevolgen van een zware schedelbreuk.
Josep is in de wielergeschiedenis al lang en breed vergeten. Maar niet op Mallorca! Daar wordt sinds zijn dood ieder jaar de Grote Memorial Josep Nicolau, een wielerkoers voor amateurs, gehouden.  De winnaars worden gehuldigd, hoe kan het ook anders, bij Joseps  borstbeeld in zijn geboortedorpje Lloret de Vistalegre.

Foto 1: Josep Nicolau met kampioensjerp samen met gangmaker Llompart. Foto 2: Josep Nicolau. Foto 3:  Huldiging prijsrijders van de ‘Memorial  Josep Nicolau’ bij diens borstbeeld.

Met dank aan Club Ciclista Lloret de Vistalelegra voor de foto’s.

error: Inhoud is beschermd!
%d bloggers liken dit: