Het trainingskamp in de Andes zit erop. Tjokvol zuurstof maar financieel platzak is Maas van Beek, samen met documentairemaker Luis Velasco Schmiedl, gearriveerd op de supersnelle wielerbaan van Mexico-City. Waar over een maand de Monnik een aanval gaat doen op het werelduurrecord. De laatste voorbereiding verloopt alles behalve gladjes.
Lijden, het liefst met een helse dood als finale. Voor de katholiek kerk een schriftelijke garantie voor een heiligverklaring. Helemaal in het Roomse Mexico. En mocht zo’n gemiddelde Mexicaan een toekomstige martelaar in het snotje krijgen, dan gaan de grenzen van de barmhartigheid wagenwijd open. Indachtig dat je dan zelf ook meelift naar het paradijs. Voor Maas van Beek kwam dat eventjes mooi uit. Na een reis van meer dan dertig uur, vanuit Bolivia, kwam hij financieel platzak aan in Mexico. Hoewel ‘platzak’… In zijn onderbroek is het oorlog. Maas’ zak is namelijk ontstoken. De man heeft een paar ballen waar je mee kunt kaatsten. Maar ook een ontsteking tot aan het bot. Van dat soort werk dus. Probeer daar maar eens een aanval mee te doen op het almachtige werelduurrecord. Dat gaat niet.
Al steekt Van Beek honderden kaarsen op bij de Maagd van Guadalupe, dé beschermheilige van Mexico, dan nóg kan hij het schudden. En wat wonderen betreft heeft die Maagd een ijzeren reputatie op te houden. Had zij niet menig Mexicaanse kreupelaar rennend de kerk doen uitgaan?
Maar dit gaat over Maas van Beek. Die daarom maar een consult bracht bij de lokale dokter. En laat dat nou even een bloedmooie vrouw zijn. Altijd meegenomen. Je kunt dan wel wereldrecords achter de derny op zak hebben, om maar even de juiste terminologie te gebruiken, het oog wil ook wat. Zeg nou zelf. Enfin, de dokter palpeerde ‘de zak’ en bracht Maas van Beek vervolgens met de auto naar de apotheek. Waar Maas een injectie én antibiotica kreeg. Consult en medicijnen, gratis en voor niks. En vooral niet vergeten te vertellen van die door de dokter uitgeschreven therapie waarbij elektrische schokken door Maas’ ballen worden geschoten. Allemaal om de bloedsomloop te bevorderen. Je krijgt daar bijna zin van…
Maar we dwalen af. Want Maas van Beek kwam naar Mexico om een aanval te doen op het werelduurrecord. Ondanks de noodtoestand in zijn koersbroek, werd er op de wonderbaan getraind.
Moest Van Beek bij die krentenkakkers van de Apeldoornse wielerbaan vijfenzestig euro per uur te betalen om te mogen trainen: de wielerbaan van Mexico is gratis. Van Beek, iedere dag achter een motor trainend, heeft maar meteen de baan voor een maand besteld. De fijne details heeft Maas tot het laatst bewaard. Maas van Beek, de monnik van de Veluwe, gaat morgen, in gezelschap van cameraman Luis Velasco Schmiedl, naar de markt, en daar koopt hij geen koe maar een biefstuk. Zo’n grote, sappige en malse. Voor het oog van de camera, stopt hij deze in zijn koersbroek. Altijd leuk. Of dat een fatale uitwerking heeft op een open wond, dat laten we graag over aan de Maagd van Guadalupe.
Foto 3: Ook in Mexico draait Van Beek’s pr-machine op volle toeren.
Wordt vervolgd.
