Stuyfssportverhalen

Een beeldenstorm. De ontheiliging van de wielersport. Weg met tradities. Totále blasfemie, want de rondemiss wordt afgeschaft! Heeft zijn langste tijd gehad. Althans voor de ronde van Spanje. En dat is nog maar het begin. Genderneutraal moet het namelijk worden. Een man moet ook een renner kunnen huldigingen. De Spaanse coureur Mikel Landa brak daar een lans voor.
Mikel, dat kleine, koersende farizeeërtje. Ongetwijfeld Rooms. Sliep als jochie met de handen boven de dekens. Zat op een nonnenschooltje.  En mocht bij mijnheer pastoor op diens schoot, fijn paardje rijden. Leuke, jonge vrouwen, brengen bij Mikel maar rare gedachten op.
We zijn weer terug bij de vroege jaren vijftig. Waar Rik van Steenbergen, tijdens de Giro d’ Italia, editie 1951, een etappe won. Geen rondemis te bekennen.
Wél ploegleider Constante Giradengo, een bruingebakken, oud monster, waarvan je, als jonge renner, liever niet hebt dat deze je aanraakt. Laat staan dat hij je vol op de bek zoent.  Giradengo, een perfecte maffiaharses, zat dus nergens mee…  
Ongetwijfeld had Steenbergen,zijn gezicht en mond goed geboend en uitgespoeld.
En dan is er ook nog ene Leo van Etten: nog zo’n beeldenstormer. Leo, PvdA raadslid van Alkmaar, maakte zich namelijk zorgen. In het Sportpaleis van Alkmaar, zo ontdekte hij,  wordt er getraind achter een derny. Volgens Leo ongezond. Téveel fijnstof. Dat op de Alkmaarse Ringweg de luchtvervuiling bedenkelijk hoog is, maakt hem niks uit. En laat die Leo er nou voor gezorgd hebben dat er een milieuveilige elektrische derny in het Sportpaleis kwam. Enfin, het loopt tegen verkiezingstijd
De elektrische derny, hoe oubollig wil je het hebben. Tante  Mien, uit de Tuinstraat, op haar e-bike.  De tijd van de mythische dernykoersen, waar op het randje van menselijk bestaan, mee wordt gekoerst, loopt op z’n einde. Kan de liefhebber eerdaags vergeten. 
Mikel Landa en Leo Van Etten. Je zal ze bijna een huldiging gunnen door een type als Giradengo.