Van die nutteloze jubileumpjes waar je niets mee kan en die de hele dag blijven hangen in je geest. Zoals het gevecht om de wereldtitel zwaargewicht tussen Joe Louis en Jack Roper precies vijfentachtig jaar geleden en gehouden in het Wrigley Field Stadium in Los Angeles, thuisbasis van honkbalteam Angels. Een partij met schriftelijke garantie dat Roper een pak voor z’n donder krijgt én dat de meer dan vijfentwintigduizend toeschouwers zich bekocht gaan voelen. Zit je als fan met een peperduur kaartje goed en wel op de tribune, en wil je net een hap van je hotdog nemen wordt die Roper in de eerste ronde knock out geslagen door heersend wereldkampioen Joe Louis.
Even over Roper die als bokser geen ‘weggooier’ is. De man staat honderddrieënvijftig partijen in de ring wint er zesenzestig waarbij vierendertig tegenstanders op het canvas wakker worden. Maar dan komt ‘ie, Roper een lichtelijk suf geslagen zwaargewicht afkomstig uit de staat Mississippi, wordt ontdekt door Hollywood. Hoe gek wil je het hebben…
De man schijnt een natuurlijk acteertalent te zijn. Voor de camera moet hij namelijk zichzelf zijn en wordt vervolgens gecast voor rollen waarin hij een randdebiel speelt zo’n type met veel spierkracht en weinig hersens, wat hem goed afgaat. Hoogtepunt in Ropers bescheiden filmcarrière is zijn rol in My Little Chickadee met als tegenspeelster de mannenverslindster Mae West een hoogblonde tietenmonster van ongekende omvang, en waar de vooroorlogse man onrustige gevoelens achter de gulp van krijgt. Hoe het vergaan is op de set tussen Mae West en Jack Roper is onbekend. Wél dat Jack in 1966 op tweeënzestig jarige leeftijd voor eeuwig naar de Grote Boksgym vertrekt.
Bron: maewest.blogspot, Boxrec, de wonderlijke database van Johnny Brouwer de Koning.
Foto: Links Jack Roper en Joe Louis.
