Eenzaam. Helemáál alleen. Het ooit atletische, getrainde lijf, afgetakeld, en versleten. Van een afstand kijkt De Dood, hongerig en wrijvend in zijn knokige klauwen, toe. Voor George Decaux, 85 jaar, maakte het niks meer uit.
Zijn leven zit er bijna op. Het was goed geweest. De herinneringen daaraan krikten zijn levenslust voor héél even op. Speciaal aan die ene snikhete dag ergens in juli 1952. Die dag, dát moment, vergat hij nóóit meer. Het werd de drijvende dobber van zijn sportjeugd.
Hoe hij, jochie nog, net droog achter de oren, zijn debuut maakte in de Ronde van Frankrijk. Nog maar eenentwintig jaar. Te jong? Ja natuurlijk!
Helemaal in die rauwe, opportunistische wielertijd van vlak na de oorlog. De tijd dat renners voor een scheet en drie knikkers voor de leeuwen werden gegooid. En door obscure soigneurs geprepareerd werden, tot het de oren uit spoot. Ook voor George. Georgie, talentvol rennertje afkomstig uit het troosteloze noordwesten van Frankrijk, had voor zichzelf besloten het te maken.
Decor, de etappe Avignon-Perpignan, onder godsgloeiend hete omstandigheden, met extra dimensie een afstand van méér dan tweehonderdvijftig lange, slopende kilometers. Op George maakte dat geen indruk. Je bent jong, vurig, en heb het gevoel dat je je stuur kan opvreten. Het werd zo’n prehistorische etappe waar het Polygoon bioscoopjournaal een patent op had en waarbij journaalcommentator Philip Bloemendal met enge holle stem, neuzelde dat ‘renners door de roodgloeiende ploert werden gebakken’.
Maar dit is een eerbetoon aan George Decaux die op die ene dag in zijn leven het Nirvana van zijn korte wielerloopbaan beleefde. Decaux was op die dag niet te houden. Met resultaat een lange ontsnapping. Met acht minuten voorsprong op de Italiaanse knecht Corrieri en meer dan twintig minuten op het peloton maakte George Decaux zijn eigen wielergeschiedenis. Het werd niet alleen zijn enige grote overwinning in zijn korte maar heftige wielercarrière, maar tevens zijn enige deelname een de Ronde van Frankrijk.
George Decaux, inwoner van Abbeville stierf op maandag 12 oktober 2015 in het ziekenhuis van zijn geboorteplaats. George werd 85 jaar.
Bron: Le Miroir des Sports jaargang 1952. En de site van de gemeente Abbeville.
