De Zesdaagse van New York 1897. Gehouden in het Madison Square Garden. Zes dagen en nachten stampvolle tribunes. Op de baan de renners. Eén daarvan, Charley Miller, hield tussen de races een dagboek bij. Gebrek aan zelfinzicht kon je Charlie niet betichten. Tijdens zijn horrorrace noteerde hij ijverig dat niemand zulke sterke longen had als hij, maar dat was nog niks vergeleken bij zijn maag. Werkelijk alles kon hij eten en verteren, liet hij weten. En daar had de man geen woord van gelogen. Terwijl de concurrentie energie haalde uit de gestampte pot, vrat Charley fruit en haverkoeken bij het leven, die hij wegspoelde met liters paardenmelk. In het dagboek geeft Miller een inkijkje in de lugubere wereld van de prehistorische Zesdaagse, waar gekoerst werd tot de renners letterlijk van hun karretje vielen. Na de eerste vierentwintig uur onafgebroken op de fiets te hebben gezeten, noteerde Charley dat concurrent, ene Waller op kop lag.
Na 52 uur koers met een korte onderbreking van een half uurtje slaap, vond Miller dat hij wel een stevige massage verdiend had. Verzorger John West nam hem meer dan drie kwartier onder handen waarbij hij zijn renner wakker hield door steeds koud water in zijn gezicht te gooien.
Miller had niet alleen een sterke maag, maar moet ook nog eens een kont van gewapend beton hebben gehad. Vergenoegd noteerde hij dat vrijwel alle renners last hadden van een opspelend, pijnlijk scrotum, maar hij niet. Na een aantal vreselijke valpartijen overleefd te hebben, grijpt Charley op de vierde dag de leiding. Dan is het vrijdag tien december, de vijfde dag van de six, als de twee koplopers, Miller en Waller met elkaar in botsing komen. Waller die de indruk moet hebben gemaakt alsof hij zojuist uit een gehaktmolen was gestapt werd door de jury gedwongen om twee uur rust te nemen om zijn wonden te laten behandelen. Aangezien sportief en fatsoenlijk gedrag alleen weggelegd is voor padvinders en heilsoldaten, maakte Miller dankbaar gebruik van Wallers afwezigheid door zijn voorsprong flink uit te bouwen naar meer dan zeventig mijl.
Vermoedelijk door het fruit én de paardenmelk had Charley een lekkere stoelgang. Maar toilet bezoek was nog niet zó eenvoudig. In zijn sinistere dagboek noteert Miller dat zijn voetzolen door al dat gefietst week waren geworden. Door twee man ondersteund werd Charley van de fiets op de pot gehesen. Dan is het zaterdag 11 december, de laatste dag van de Zesdaagse, wat ook Millers trouwdag was.
Voor meer dan tienduizend toeschouwers trad Miller met zijn verloofde Genevieve Hanson op het middenterrein in het huwelijk. Terwijl de band the Wedding March speelde, en Waller op de piste redde wat er te redden viel, gaf Miller voor een ambtenaar afkomstig uit Brooklyn, zijn ja-woord aan Genevieve. Na de bruid gekust te hebben, sprong Charley op zijn fiets, reed nog twee uur, en schreef de Zesdaagse van New York op zijn naam.
Met een prijzengeld van 2500 dollar vertrokken Miller en zijn vrouw spoorslags naar het Waldorf-Astoria hotel waar de huwelijksnacht werd doorgebracht, waarbij die zes eieren heel goed van pas kwamen.
Foto 1: Madison Square Garden rond 1900. Foto 2: Waller. Foto 3: Charley Miller.
