Elf november, Wapenstilstanddag! Engeland, Frankrijk en België herdenken de gevallenen van de Eerste Wereldoorlog. Ook in Duitsland met zijn ‘Volkstrauertag’ waarbij stil gestaan wordt dat er meer dan anderhalf miljoen jongens niet meer thuis kwamen. Soldaat Max Bauer had de hel wél overleefd en kwam heelhuids terug in zijn geliefde Berlijn. Maar niet voor lang…
Twee jaar vocht hij aan het front. De vreselijke Slag bij Warschau had hij overleefd. De overmacht van hordes Russen die, dag in dag uit, op zijn loopgraaf afstormden. De nachtelijke beschietingen, de bajonetgevechten van man tegen man. Nachtmerries hield hij er aan over. Als soldaat in het Pruisische Negende Leger had hij zijn portie meer dan gehad. Maar dan is het zomer 1916, voor soldaat Max Bauer breekt het grote verlof aan. Snel naar huis. Terug naar zijn geliefde Berlijn. Na de natte zoenen van zijn moeder weg geveegd te hebben werd Max door zijn acht jaar jongere broertje Fritz even apart genomen. 
Fritzl, een aanstormend stayerstalent zat om een goede gangmaker te springen. En op wie kon hij meer vertrouwen dan op zijn bloedeigen broer. En behoorde der Maxl voor de oorlog niet tot de gangmakerstop? Fritz kon zich dat nog goed herinneren. De Treptowerwielerbaan. Volle tribunes. Max op de brullende Brennabormotor met achter zich kampioenen als Demke, Robl en Verbist. Met die kerel die hij nu op de motor had was het behelpen. Achter gangmaker Bajorath was het stumperen. Altijd was er wel wat. En Fritz had het donker bruine vermoeden dat hij door Bajorath geflikt werd.
Maar nu was Max terug van het front. Na een paar keer trainen waren de broertjes Bauer er klaar voor. Dan is het twintig augustus 1916. De Memento-race een koers op de Treptowerbaan. Of het door de jarenlange beschietingen kwam, de granaatinslagen of het geknetter van zijn mitrailleur. Het is niet meer na te gaan. Feit was dat Max gehoorproblemen had. Tijdens een aanval op renner Stellbrink raakte Fritz los van de motor. En hoe hard Fritz ook schreeuwde om gas terug te nemen, zijn broer hoorde het niet, kaggelde met een snelheid van negentig kilometer lekker verder en viel in zijn eentje Stellbrink aan. Door het schreeuwende en zwaaiende publiek voelde Max ‘nattigheid’. Keek even achterom en raakte daarbij de motor van Stellbrink. Max Bauer werd 29 jaar.
Foto 1: De broertjes Bauer. Rechts: der Maxl. Bron: Kriegsalbum der Radwelt, jaargang 1916.
