Stuyfssportverhalen

Georges Devilly, zo’n van god losgeraakte fatalistische gangmaker. Staat met een priemende, loerende blik bij zijn motor. Rechterhand half in jaszak gestoken. Alsof hij op het punt staat een colt te trekken. Premiejager Lee van Cleef in een spaghettiwestern deed het niet beter. En wee die gene die te dicht bij kwam. Geheid dat die enge hand uit zijn zak kwam, waarbij  je maar niet moet denken wat daar in zat. Parmantige lulletjes met bolhoed én knettervest hadden zijn lichaamstaal goed gelezen, en bleven op eerbiedige afstand. Met Georges Devilly, viel niet te spotten. Georges, de zenuwen strak gespannen was altijd op zijn hoede, een tikkende bom. Hij kon maar nooit weten, voor hem loerde het  gevaar uit alle hoeken en gaten. Ook op het middenterrein van een wielerpiste.  Juist daar. Het is winter in het Parijs van 1908. In het sportpaleis Velo d’Hiver is het vlak voor aanvang van de stayerskoers. Terwijl zijn renner Alwin Grosse zich in de cabines zat te prepareren met een cocktail laudanum en cocaïne, dwaalden Georges’ gedachten terug naar dat ene  traumatisch incident in oktober 1907, dat een kerf op zijn ziel achterliet. Noem het een ‘voorbestemming’, Georges bevond zich op die fatale datum op het middenterrein van de wielerbaan van Dresden.
De zomer was voorbij, en de eerste kou al voelbaar. Bomen rondom het wielerstadion verloren hun blad. In Dresden werd voor een uitverkocht huis de allerlaatste stayerskoers van het seizoen gehouden. Aan het vertrek Thaddy Robl, Karel Verbist, Bobby Walthour en Kurt Rosenlöcher. Reservegangmakers Devilly en Wolff op het veilige middenterrein: waar het niet pluis bleek te zijn.
Motoren worden aangeduwd, renners schuimbekkend er achter als na een half uur koers Verbists gangmaker Ceurremans bij het passeren  héél even Robl aanraakt. De gevolgen zijn desastreus. Terwijl Robl met Verbist  een bloederige tuimeling maken, vliegt de motor van Ceurremans als een ongeleid projectiel het middenterrein op. 
‘De opschudding was onbeschrijflijk’ pent Het Nieuws van den Dag twee dagen later. Boven het geraas van de motor uit is het geluid van brekende botten, gegil, gekerm op de tribunes te horen. Bloed spat op. Ernst Wolff, 28 jaar, is op slag dood. Georges Devilly wordt met gebroken botten ijlings opgenomen in het ziekenhuis, waar hij maanden nodig had om te herstellen.
Robl, Verbist en Ceurremans, zwaar gevallen, komen er met schaafwonden van af.  Een horrordetail: van de acht  gangmakers en renners bliezen alleen Walthour en Rosenlöcher, tussen de witte lakens hun laatste adem uit. De zes anderen verongelukten in de loop der jaren jammerlijk.
En Georges Devilly? De ijzerenheinige Georges moet zijn bekomst hebben gehad, was opeens verdwenen, kom je niet meer tegen in de uitslagen en loste op in de geschiedenis.

Foto 2: Georges Devilly met achter zich Alwin Grosse.