Stuyfssportverhalen

Atletiek, fietsen en zwemmen en dat in één stadion, waar niets over het hoofd gezien was. Kleedkamers, telegraafkantoor, badruimten, restaurants én buffetten, alles was tiptop. De Olympische Spelen van Londen, 1908, dat waren pas de ‘compacte Spelen’. In het openingsdefilé tweeduizend atleten met hun ‘door edele sport gestaalde lichamen’. Eén van hen Gerard Bosch van Drakestein, een fietsende jonkheer. Vormde met Dorus Nijland, Anton Gerrits, Jan van Spengen en George Damen, de Olympische wielerploeg. Een succes werd het niet. Hoewel van adel fietste de jonkheer op een karretje van pisbakkenijzer. Firma Stokvis, een fietsenimporteur in Rotterdam, met gevoel voor  buitenkansjes, nam voor een dubbeltje plaats op de eerste rij, en schonk de baanploeg een heuse Rover-baanfiets. Waarvoor de man wel eerst vijftig piek diende neergelegd. Ondanks dat supermateriaal werden de Spelen voor Bosch en zijn vrindjes één grote deceptie. En de plannen waar nog zo woest. Voor alle nummers werd gemakshalve maar ingeschreven. En daar begon de malheur.
Stokvis, mocht dan wel  een uitgenast pr-beleid voeren, de werkplaats was bevolkt met  een stel klunzen. In de finale van de ‘twintig kilometer’ brak de ketting van Bosch. En tijdens de koers over één baanronde zakte het zadel plotseling. De honderd kilometer, met zeventigduizend toeschouwers, kreeg de jonker in de sprint kramp. Dan de ploegachtervolging. Voor Gerard en zijn ondergeschikte een primeur.  Er werd té  snel gestart waarbij ook nog eens Nijland kwam te vallen. De rest kon het wiel niet houden. En de jonker? Die ijlde in zijn eentje voort, en dubbelde de Duitse ploeg. Dat arbeid adelt is geleuter. Bosch’ inspanning was voor niets want als ploeg moet je met drie man finishen.
Twintig jaar later, de Olympiade van Amsterdam. Bosch van Drakestein,  inmiddels eenenveertig, krijgt eindelijk zijn revanche en wint  het zilver op de kilometer tijdrit.

Foto’s: De zeshonderd meter lange wielerbaan in  het Olympisch Stadion, van Londen 1908. Rechts Bosch van Drakenstein.

Bron: De Revue der Sporten jaargang 1908, Sportief jaargang 1948.