Stuyfssportverhalen

De vier grootste sporthistorische monumenten van Amsterdam? Het Olympisch Stadion, het graf van wielrenners Piet en Klaas van Nek, de Apollohal én RIH-Sport, een fietsenzaak ergens in hartje Jordaan.  De eerste drie, ternauwernood uit de klauwen van slopers gered,  hebben inmiddels een beschermende status. Voor  RIH-Sport, Nederlands meest roemruchte fietsmerk, zijn de dagen geteld. Toch wordt eind deze maand het negentigjarig bestaan gevierd.

Het voorspel begint al met een blik in de etalage. In de uitstalkast staat de stayersfiets waarop Joop Kunst vlak na de oorlog Nederlands kampioen werd. Alleen sporthistorici herkennen  die lekkere gevoelens. Want één stap over de drempel en je staat midden in onvervalste wielergeschiedenis. Bij RIH, aan de Amsterdamse Westerstraat wordt je vanaf de muren bekeken door voormalige en al lang vergeten wereldkampioenen. Meer dan vierenzestig mondiale en Olympische titels werden op een RIH behaald. En dat mag iedereen weten. Geen valse bescheidenheid voor eigenaar Willem van der Kaaij. Waarom zou hij ook? Welk fietsenmerk kan bogen op zulke palmares?  Van der Kaaij, al meer dan vijfenvijftig jaar werkzaam in de ‘winkel’ heeft ze allemaal zien komen en gaan. Namen? Te veel om op te noemen. Jan Pronk, Jan Derksen, Arie van Vliet, Gerrit Schulte, Guilerimo Timoner, Leontien van Moorsel, Fedor den Hertog, Gerrie Knetemann, Leijn Loevesijn en Peter Post rollen soepel van Van der Kaaijs tong.
De tijd dat een renner een half jaar van tevoren zijn frame moest bestellen is ook historie.  RIH, ooit een magische klank in het peloton, is inmiddels ingehaald door framebouwers afkomstig uit Taiwan en China. In de Oriënt worden massaal, voor bodemprijzen, frames in  aluminium of kunststof  in opdracht voor de grote Europese merken gemaakt. Probeer daar maar eens als kleine Amsterdamse constructeur tegen op te boksen. Aluminium of carbon, dat is op de Westerstraat vloeken in de kerk. Bij RIH worden de kaders nog gewoon gesoldeerd met de vertrouwde stalen Reynoldsbuizen. En voor het gewicht hoeven de renners het niet te laten.
Volgens Van der Kaaij, nooit verlegen om een superlatief, waaien de buizen met tocht zo de ramen uit om het lichte gewicht maar even aan te geven. In het peloton zie je nog nauwelijks een RIH. Toch wordt er op het Jordanese atelier volop gebouwd. Doelgroepen? Recreatie én voor de baansport. RIH-Sport, opgericht in de jaren twintig door de gebroeders Bustraan, en begonnen in de Eerste Boomdwarsstraat, verhuisde niet veel later naar zijn huidige onderkomen op de Westerstraat. Eind deze maand bestaat de zaak negentig jaar. Dat RIH het eeuwfeest meemaakt is hoogst twijfelachtig. Geen opvolgers maar ook een ingewikkelde juridische constructie met de merknaam RIH liggen hier ten grondslag. Voor Stuyfssportverhalen heeft Willem van der Kaaij, 74 jaar, zijn relaas gedaan. Zijn tijd zit erop. Op de framebouwerij wacht nog een hoop werk.
Op punt van afscheid komt de eigenaar van Nederlands allerbekendste racefietsenmerk nog met een verrassing. Als een goochelaar tovert Van der Kaaij een vuurrode, duidelijk gedateerde baanfiets, van meer dan vijftig jaar oud, te voorschijn. Aan het fietsje hangt letterlijk een prijskaartje van zeventienhonderd euro. Duur? Klopt! Maar dan heb je ook wél wat. Het baankarretje is historie op twee wielen en hoort eigenlijk in een wielermuseum thuis. Het is de fiets waarop voormalige zesdaagsekeizer Peter Post zijn triomfen behaalde. Post, na zijn afscheid als renner, gunde zijn fiets rust op de enige juiste plek. Bij RIH-Sport.

Foto1: De fiets van Peter Post.

Foto 2:  Advertentie van RIH in ‘Sportwereld’ 1924.

Foto 4: Hoogstwaarschijnlijk de oudste RIH-fiets ter wereld. Gebouwd in 1928 en in het bezit van Stuyfssportverhalen.

Foto 5: Het koppel Frits Wiersma, links en Joop Bustraan 1923.