Stuyfssportverhalen

In zijn burgerkleding heeft hij het perfecte uiterlijk van een student. Zo’n jongen die je op kakkineuze roeiclubs tegenkomt. Hij is dan wél student maar voor de rest gaat de vergelijking niet op. In het rauwe, harde wereldje van het kickboksen is Hafid el Boustati een zeer gewaardeerd vechter.
Opeens was daar dat telefoontje! Er was een bokser geblesseerd geraakt, of  Hafid el Boustati zijn plaats kon innemen. Een week later, vrijwel onvoorbereid,  kon de zesdejaars student business management zijn vuistkunsten vertonen in theater Carré. In het Koninklijk theater aan de Amstel werd de Memorial Ben Bril gehouden, Nederlands meest prestigieuze bokstoernooi.
Jongens als Hafid, 24 jaar, staan altijd op scherp, kun je dag en nacht oproepen voor een gevecht, maar nu was er wél een probleem. Hafid el Boustati is kickbokser! En in Carré stonden alleen maar partijen op het programma waar ‘gewoon’ klassiek gebokst werd. ‘Ik was totaal onvoorbereid’, verteld hij. ‘Een week lang werd ik klaar gestoomd door trainers Martin Jansen en Mousid Akhamrane. Ik heb zo vaak in de ring gestaan dat ik niet nerveus was van de ambiance. Ik vocht in een andere gewichtsklasse. Mijn tegenstander was zes kilo zwaarder. Ik moest mer letterlijk invechten’. De rest is geschiedenis want in een uitverkocht, Carré was de partij Schouten versus El Boustati hét spektakel van de avond.
Voor een zinderende zaal vol kenners verloor Hafid nipt, maar deed dat wél groots, dapper en meeslepend. Hoewel er keihard gekleund en geslagen werd, viel, volgens de student, de hardheid van de partij mee. ‘De trainingen in de gym van Mousid zijn veel harder’, onthult El Boustati. In de boksschool van Mousid Akhamrane, ergens in de Indische Buurt, schijnt er iedere avond op het scherpst van de snede geknokt te worden. ‘Mousid heeft in de bokswereld een heel goede naam. Iedereen wil bij hem trainen. Hier lopen allemaal kampioenen rond, allemaal vechters. Als je daar mee spart willen ze je allemaal verrot slaan.’
El Boustati, een man van twee werelden, die van de boksring en de commerciële banken. ‘Ik heb stage gelopen bij Fortis én bij de Rabobank. Directies waarderen het dat ik zo gepassioneerd ben. In december ben ik klaar met mijn studie’. De houdbaarheidsdatum van bankmedewerkers is tientallen jaren maar voor kickboksers zéér beperkt. El Boustati wil na zijn afstuderen eerst kijken hoever hij in zijn sport kan komen. Een broodvechter noemt hij zich zelf, maar haast er bij te zeggen dat hij er niet van kan leven. Hij wil graag verder in zijn sport maar niet ten koste van alles.
‘Ze komen vaak met aanbiedingen, dat zijn tegenstanders die niks voorstellen. Maar dat wil ik niet. Ik vecht alleen tegen toppers. Ik heb achtenzestig gevechten achter de rug en maar zeven keer verloren. Ik vind het heel leuk om in de ring te staan, geef mij voor honderd procent. Heb nooit acht tellen rust van een scheidsrechter gekregen, maar toch is het héél moeilijk om er tussen de gevestigde orde te komen. Er zijn weinig vechtgala’s en de organisatoren, vaak boksschoolhouders, laten daar alleen maar hun eigen vechters toe.’ Zoals een oude man nooit zijn allereerste liefje vergeet, onthoud een bokser tot aan zijn dood, zijn eerste gevecht. ‘Na mijn eerste optreden werd ik wakker onder de douche. Ik was knock out gegaan. Dat was de eerste en de laatste keer. Als ik nu de ring inga ben ik klaar voor het gevecht.’
Het woord is gevallen: vechtgala’s! Volgens burgemeester Eberhardt van der Laan een broeinest van criminaliteit. Een oekaze die bij Mousid Gym als een bom insloeg. Jongens als een Hafid el Boustati voelen zich door Van der Laan  op het hart heeft getrapt.  Hoe kan hij, Hafid el Boustati, zesdejaars student nou crimineel zijn, vraagt de vuistvechter zich vertwijfeld af. Iedere dag gaat hij naar college, studeert, en in de uren die over blijven traint hij zich het schompes. Al zóu hij het criminele pad op willen dan heeft hij daar nog geen tijd voor.

Foto’s: Hilco Koke. Op de foto Hafid el Boustati met traier Mousid Akhamrade.