Stuyfssportverhalen

Het schrijven was het probleem niet. Waar de meeste tijd in ging zitten was het onderzoek. Want om de carrière,maar vooral het sociale leven, van een wielrenner die meer dan een eeuw geleden actief was,  in kaart te brengen, is bijna onbegonnen werk. Piet Dickentman, stayer, en Amsterdams allereerste internationale sportheld  is in het collectieve sportgeheugen compleet weg gezakt. Ten onrechte!
Met het schrijven én uitzoeken van Dickentmans levensverhaal was ik, met tussenpozen, een jaar bezig. De diverse archieven zoals van het Persmuseum, dagbladen als De Tijd, Vaderland, De Telegraaf,  Het Parool maar ook  het wielerarchief van Wim van Eyle, brachten uitkomst, waar ik een heel eind mee kwam.
Maar er bleven nog steeds té veel vragen open zoals wat hij verdiende, hoeveel koersen hij verreden had, zijn bijdrage aan het internationale wielrennen, maar ook hoe hij als mens geweest was. Nergens kon ik daar de hand achter steken.
Totdat ik bij boekenantiquariaat Kok binnen liep. ‘Kok’, gevestigd in een voormalig warenhuis in de Oude Hoogstraat,  is een nering van drie verdiepingen barstensvol en afgeladen met boeken over de meest idiote onderwerpen. En tussen de honderdduizenden titels vond ik waar ik zo lang naar op zoek was: de complete jaargangen 1903 tot 1928 van het Duitse wielerblad Radwelt.
Broze geschriften, bij elkaar gehouden door roestige nietjes, maar wél vol met wedstrijdverslagen, feitjes en andere ‘ditjes en datjes’, geschreven met Deutsche Gründlichtheit. Volgens Van Eyle een uiterst zeldzame aanbieding.
Fietsen achter zware motoren, waanzinnig populair bij de oosterburen, werd uitvoerig behandeld waarbij topstayer Piet Dickentman niet vergeten werd.
Nadat Dickentmans  dochter Lotti, 91 jaar, en twee kleinzoons opgespoord waren, kwam de mens Dickentman ‘tot leven’.
Lotti vertelde het ontroerende, dramatische verhaal over het leven van haar vader, waarbij het fotoalbum wagenwijd openging. Het eindresultaat werd het boek ‘Flirt met de Dood’. Uitgever Bert Hulleman nam het boek onder zijn hoede en na de meer dan positieve recensies in de pers kwam niet alleen de loop in de verkoop maar kwamen ook de reacties.
Tientallen mailtjes volgden met dikwijls dezelfde strekking: ‘Nooit geweten wie Piet Dickentman was, maar wat een fantastisch, ontroerend verhaal, en wat een lef had die man.’
Eind april vindt in het Olympisch Stadion de verkiezing van het beste sportboek 2009 plaats . Mochten jullie ‘Flirt met de Dood’ op zijn waarde inschatten, stem dan daar op via:
http://nicoscheepmakerbeker.nl/index.php?module=boeken&s=lijst#WIELRENNEN