Stuyfssportverhalen

Wat het meeste opviel? Het totaal ontbreken van clubparafernalia, wat weer goed gemaakt wordt met het uitzicht. Er is geen clubhuis in Nederland dat zo’n mooi panorama heeft als dat van roeivereniging Willem III, want uitziend over de bocht van de Amstel.
Roeien dus, of beter gezegd het Kampioenschap van de Amstel, voor ‘vieren en achten’, het grootste en jaarlijkse roei-evenement van dit land. Alles en iedereen die maar aan een roeiriem kan trekken was deze zondag naar de Amstel gekomen, wat staat voor meer dan vierduizend roeiers.
Gestart wordt ter hoogte van de Ceintuurbaan en finish in het acht kilometer verder gelegen Ouderkerk. Het epicentrum van het roeispektakel bevindt zich in de bocht van de rivier bij de Utrechtse Brug.
Op een oppervlakte van drie roeihalen, om maar even de juiste term te gebruiken, bevinden zich de clubhuizen van roeiverenigingen RIC, Poseidon, Skoll en Willem III. Terwijl, met een ingestampte choreografie, boten van trailers worden getild en korpsballen met roeiriemen sjouwen, zoeven over het water  de ‘achtten’ voorbij, luid aangemoedigd door meisjes met staartjes én een Gooise ‘r’.
Het is de wereld Jan-Willem,  Kees-Jan, Marjorie en Mijntje, waar een local black, net zo zeldzaam is als een zwarte steelband op het jaarfeest van de Ku Klux Klan. Roeivereniging Willem III,  meer dan honderddertig jaar oud, is één brok hoofdstedelijke sportgeschiedenis: wat in het clubhuis bepaalt niet af te lezen valt.
De maagdelijke witte muren zijn kaal, leeg, steriel. Waar zijn de tastbare clubparafernalia, zoals  historische boten, de foto’s, de prijzenkast, de affiches? Waar is het het ingelijste shirt van roeilegende en clubicoon Nico Rienks, (het liefst met zweetvlekken én opgedroogde neusfluimen), waarin hij  goud won op de Spelen van Seoel of Atlanta?
Kijk eens bij hoofdstedelijke wielerclubs als Ulysses, Olympia en WVA maar ook boksschool Albert Cuijp waar het begrip ‘clubhistorie’ van de muren af spat!
Het clubhuis van Willem III mag dan Spartaans zijn, de liefelijkheid hebben van een aula, maar het roeivolk is wél weer gezellig. Terwijl een man een vers biervat binnen rolt schuimt de bierpomp volop….
En net als je denkt dat ze bij Willem III de historie in de Amstel hebben gegooid wordt je getroffen door die ene muur in het monumentale trappenhuis. Onder elkaar hangen marmeren borden waarop de namen in goud zijn uitgebeiteld van WillemIII-leden die ooit aan de Olympische Spelen hebben meegedaan.
Dat waren dus zevenentwintig roeiers, mannen en vrouwen,  waarbij de naam van Nico Rienks, tweevoudig Olympisch kampioen, eruit springt.
Wat medailleleverancier betreft kan niet één sportclub in Amsterdam tippen aan Willem III…