Vier jaar geleden nog een berooide asielzoeker, nu een gelukkig mens. Afgelopen maand won hij een paar grote prijzen: Fawad Feizi werd Nederlands kampioen boksen en vader van een dochter. Of Feizi nog meer wensen heeft? ,,Ja een baan bij de Amsterdamse brandweer.’’
Nee, Feizi is niet direct angstig als hij de ring instapt. Feizi (25) is een strijder, die altijd zin in het boksen heeft. Moed zit in zijn genen. Dat heeft hij van zijn vader en grootvader. Dát waren volgens hem pas dappere mannen.
Niet dat Feizi een harde gevoelloze gozer is maar wat kan hij eraan doen dat hij niet bang is uitgevallen. Dat werd hem met de Afghaanse paplepel ingegoten. Als knulletje drukte zijn vader hem op het hart om nooit ruzie te op school te maken. Maar als je het toch doet, verzekerende vader Feizi hem, moet je wel winnen. En kon dan asjeblieft niet thuis met een blauw oog, want dan gaf de oude Feizi hem er nog een.
Deze keiharde levenslessen kwamen afgelopen maand goed van pas. Fawad Feizi stond voor de zwaarste opdracht uit zijn pas twee jaar oude bokscarrière. Dat was de partij om der Nederlandse titel b-klasse in het licht weltergewicht. Tegenstanders kwamen uit Den Haag. Roemruchte, technische vuistvechters met eeltige knuisten en gehavende koppen, opgelopen in tientallen gevechten, die wel trek hadden in dat Afghaanse boksertje. Daar stond Fawad, moederziel alleen in de ring, met maar heel weinig wedstrijdervaring, maar wel tjokvol lef én techniek. Drie dagen lang duurde het toernooi, waarin de Amsterdammer streed als een duivel in een wijwatervat.
,,Het waren geen gemakkelijke gevechten. Op de eerste dag ging het moeizaam, ik dacht niet dat ik het ging halen,’’ vertelt hij in vlekkeloos Nederlands. ,,Ik had drie dagen achter elkaar wedstrijden. Het tweede gevecht ging wel, maar de finale was heel zwaar. Ik had geen kracht meer in mijn armen. Mijn tegenstander had geluk. Die had een partij minder gebokst. Ik heb dan ook behoorlijke klappen opgelopen, maar ik gaf niet op. Mijn techniek gaf de doorslag, ik heb uiteindelijk op punten gewonnen.’’ Met een blauw oog, een bloedneus en blessures aan beide armen nam Feizi de medaille in ontvangst.
Het is snel gegaan met de carrière van Fawad Feizi, die pas twee jaar geleden over de drempel van boksschool Albert Cuijp stapte. En wat volgde was wederzijdse liefde. Na het aantrekken van de bokshandschoenen bleek de 65 kilo zware weltergewicht een heuse kampioen te schuilen waarop de slogan noble art of selfdefence goed van toepassing is. Hij is geen blinde rosser, geen menselijke boksbal doe solliciteert naar een afspraak met de neuroloog. Dansen, blijven kijken, denken en dan uitdelen, dát is zijn credo.
Pas achttien partijen gevochten, waarvan er drie verloren gingen. De rest was winst. Dat hij daarbij ook eens de stijlprijs voor mooiste bokser won, onderstreept alleen maar zijn gelijk. En dan te bedenken dat het allemaal stom toeval was wat hem in de ring bracht. Een avondje uit naar een boksgala veranderde zijn leven totaal. Daar liep hij een oude kennis uit Kaboel tegen het lijf, enen Matin: volgens insiders de Louis van Gaal onder de bokstrainers.
,,Matin is trainer bij boksschool Albert Cuijp en hij nodigde mij uit om een keertje bij hem op de gym te komen trainen. Ik pakte dat heel snel op. Ik denk dat ik talent heb, want na een half jaar had ik mijn eerste wedstrijd.’’
Fawad Feizi vragen naar de reputatie van Matin is het krijgen van een lesje levensbeschouwing. ,,Van mijn ouders heb ik geleerd dat een leraar op school, maar ook een trainer, je vervangende vader is. Daar moet je naar luisteren, respect voor hebben. Net als voor oudere mensen.’’
Roem mag dan vergankelijk zijn, als het komt, kan het inslaan als een bom. Als een lopend vuurtje verspreidde het gerucht in de Afghaanse gemeenschap dat er een heuse champ in hun midden was opgestaan. Daar stonden ze in de Friese hoofdstad wel even van te kijken.
,,Ik had een wedstrijd in Leeuwarden. Tot mijn verbazing was de zaal gevuld met Afghanen, die ik niet kende maar die wel allemaal voor mij kwamen.. Toen ik gewonnen had, braken ze bijna de zaal af. Ze hadden hun eigen muziek meegenomen en dansten traditionele dansen.’’
Een jonge bokser, hard op weg naar de top en snuffelend aan het grote succes, heeft altijd dromen. De kans op grote gevechten doemen op, waarbij geslepen, bikkelharde kerels hem zullen staan opwachten. Met alleen talent haalt het zondagskind Feizi het dan niet.
,,Ik ben gepromoveerd naar de a-klasse. Dat is het hoogste. Ik ben daarmee de eerste bokser sinds 1993 die dat op onze boksschool gelukt is. Ik moet sterker worden, meer krachttraining doen. Ook mijn techniek ga ik perfectioneren. Onze voorzitter, Ruud van der Linde, brengt mij voorzichtig, waarbij hij ervoor zorgt dat ik niet tegen jongens kom te staan die al meer dan honderd wedstrijden gevochten hebben.Hij zoekt goede tegenstanders uit, soms over de grens, bijvoorbeeld in Duitsland.’’
Sinds een maand is hetleven van Fawad Feizi in de hoogste versnelling terecht gekomen. Zijn dagindeling is niet alleen gevuld met trainen en naar school gaan maar ook voor de zorgen van zijn gezin. Sinds een maand is hij vader geworden, van een dochter Yasmin.
,,Je kijkt heel anders tegen het leven aan met de komst van een kind. En dat gaat toch invloed op mijn leven krijgen. Of ik beroepsbokser wil worden? Ik heb andere dromen. Ik wil dolgraag bij de Amsterdamse brandweer.’
Geef een reactie