Stuyfssportverhalen

Fernand Gonder, God hebben zijn ziel,  ooit  polstokhoogspringer uit roeping. Met behulp van een dikke bamboestok hupte Fernand in 1904, naar een hoogte van  drie meter en 70 centimeter, een wereldrecord.  
Gonder, Olympisch kampioen op  de Spelen 1906, gaf daarmee het startschot voor, ‘hoog, hoogst allerhoogst’.   Om te eindigen ergens in de jaren negentig, althans voor schrijver dezes. Volgens hem werd in 1994 de  grote finalesprong  gedaan door Sergej Boebka,  daarover straks meer.
In de duffe, saaie atletiekwereld van magere, afgetrainde kloothommels, sprintende hormoonmonsters,  Afrikaanse bonenstengels, en enge Oost-Duitse manwijven was Boebka’s komst een verademing. Sergej was  rock ’n roll. Dat de man twee pakjes sigaretten per dag weg pafte is ter kennisgeving.   Voor Boeb, een Oekraïner bleef je thuis. Tenminste als op de buis één van die grote atletiekgala’s werden uitgezonden.    
Sergej,  gaf spanning waar Alfred Hitchcock patent op had,  tevens garantie voor sensatie. Helemaal  nadat  sponsor Nike die éne fatale vergissing maakte. De schoenengigant loofde een premie  van honderdduizend dollar uit voor ieder wereldrecord met de polsstok.  Boeb maakte daar gretig gebruik van. Enfin, wat volgde behoort tot de algemene ontwikkeling van iedere sportliefhebber.  
Tijdens trainingen regelmatig ruim  boven het wereldrecord springend, verbrak de man dat record  steeds met een centimeter. Vijftien wereldrecords verder, volgde de grote finalesprong. Op 31 juli 1994 zweefde Sergej over de 6 meter en 14 centimeter. Hoger was een mens nooit geweest.
Terwijl Boeb over die lat zweefde, stond het beeld stil. In de lucht verschenen de woorden ‘The End’. Op de achtergrond klonk het slotkoor uit de Negende Symfonie.  En de Griekse held Icarus was bezig om  naast hem,  een plekje voor de nieuwe recordhouder vrij te maken.
Helaas, géén Hollywoodscenario. Sergej Boebka himselve verpeste dat.  Na zijn polsstokcarrière  conformeerde de man zich met de ‘uitvoerende macht’, door vicepresident te worden van de Internationale Atletiek Unie. Enfin, dromen blijken altijd bedrog te zijn…