Stuyfssportverhalen

De storm van mijn jeugd overleeft, en al zestig jaar  in m’n bezit. Een wonder op zicht. De ESSO-voetbalplaten, uitgegeven in 1959 door de gelijknamige oliemaatschappij. Negenenveertig kleurenfoto’s, afgedrukt op groot formaat, van elftallen uit het toenmalige betaalde voetbal:  bij elkaar gehouden in grote enveloppen.  Clubs met obscure namen als Rigtersbleek, NOAD, Stormvogels, Volewijckers en meer. Verenigingen, allang opgelost in de geschiedenis. Kleurige platen, negenentwintig centimeter breed,  geschoten  in knusse stadionnetjes, waarmee duizenden jongenskamers werden behangen.
Foto’s  met elf knoestige kerels, uitgeschoren nekken, in de kousen betonnen scheenbeschermers, die  voor een handvol knaken,  de eer van het dorp of stadswijk verdedigde.  Fanatiek  aangemoedigd door mannen met  alpinopetten en  stompjes sigaren tussen de lippen.  Voetballers getraind door een lokale feldwebel, die zijn jongens in de koude avonduren liet opdraven. Op de houten tribunes geen malligheid zoals van hedendaagse, rellende supporters. De enige die regelmaat over de schreef gingen, waren de keepers van dienst. Kerels met een geduchte reputatie. Die bij hoge voorzetten stompend naar de bal gingen en daarbij ‘per ongeluk’ het hoofd van de gevaarlijkste tegenstander raakte. Goddank kwam de VAR alleen maar voor in koortsige dromen. Of er met een systeem gespeeld werd? Ja, met   een ‘stopperspil’, die, als het hem uitkwam, je rücksichtlos het ziekenhuis in schopte.  Enfin, de avonturen van Kick Wilstra waren nooit ver weg…
Dat was dus 1959,   met radio Luxemburg,  –  de laatste Amerikaanse rock ’n roll-platen- , meiden,  angoratruitjes en puntige beha’s, achterop de brommer. Waarbij je enige zorg was dat je genoeg  brillantine in je haar had. En zondagsmiddags, op de buizenradio  Frits van Turenhout, die met sonore stem, alsof er zojuist een wereldoorlog was uitgebroken,  de voetbaluitslagen voorlas.
Tsja, de fifties, fijne tijden, met  de Esso-voetbalplaten als laatste tastbare icoon.

Foto: Stormvogels uit IJmuiden met zittend, tweede van rechts, Henk Groot, de man met de fluwelen techniek, die als enige van al die honderden spelers, echt doorbrak als voetballer. Eerst bij Ajax en later in Oranje.