Stuyfssportverhalen

Het scenario was van een ongekende, dramatische  schoonheid.  Fritz Theile, stayer achter zware motoren. Man vele loopgravengevechten. Beleefde als stayer, zijn vuurdoop in 1908. Won dat jaar vijftien zware koersen. Een jaar later raasde Theile, een gewezen leerling opticien, afkomstig uit Berlijn, naar twintig overwinningen. Op zondag 4 juni 1911, stonden totaal zesenvijftig gewonnen koersen op zijn palmares, goed was voor 133.000 goudmark. Genoeg geneuzeld over overwinningen en dat verdomde geld.  Waar het wél om gaat was de moeder van Fritz Theile, die haar  zoon nooit in actie zag. Maar liet  zich door Fritz overhalen om toch een keertje te komen kijken. Moeder  Theile op de tribunes van het Zehlendorfbaan in Berlijn, waar haar zoon op die dramatische  4 juni 1911, op het programma stond voor de Grote Pinkerprijs van Berlijn.
Waar Fritz 27 jaar, in de dertigste ronde, voor haar ogen  een klapband kreeg. Om even later, de  achteropkomende motor van gangmaker Reckzeh in zijn nek te krijgen. Enfin, vier dagen later kreeg Fritz  zijn heldenbegrafenis op het Friedhof zu Wilmersdorf in zijn eigen Berlijn.
Stuyfssportverhalen, eerder  over de sturz van Fritz Theile  gepubliceerd, is er inmiddels achter dat aan Theiles dood flink verdiend werd. Met enige regelmaat duiken op veilingsites ansichtkaarten op, van het drama dat zich op die Zehlendorfbaan had afgespeeld.
Uitgever Frantz Martin, domicilie houdend in de toenmalige Querstrasse 1, Leipzig, moet vóór de Eerste Wereldoorlog, een man zonder scrupules zijn geweest. Als er weer een stayer ter hemel trok, stonden zijn drukpersen roodgloeiend. Kaarten voorzien van  sentimentele afbeeldingen van de verongelukte stakker in kwestie. De dood van Fritz Theile, werd door Frantz Martin, met drie verschillende ansichtkaarten herdacht. En voor de sukkel die het nog niet begreep, diende het bijbehorende onderschriftje maar even te lezen.
Fritz Theile, weg gevaagd uit de collectieve herinnering. Zijn graf werd ergens in de jaren zestig geruimd. Evengoed ben je pas dood als je naam vergeten is. Vandaag 4 juni, Fritz´ sterfdag, vandaar  dit stukje.