Sylvana én Vrijdag


Laat die Sylvana Simons met die Zwarte Piet van d’r, maar kletsen. Sylvana lult wel vaker uit haar nek.  Wat weet zij nou van rauw, onvervalst racisme. Syl moet haar licht maar schijnen over Hypolite Figaro. Ook wel ‘Vrijdag’ genoemd,  of in het Frans ‘Vendredi’. Vrijdag dus, vernoemd naar die sjlemiel die ooit aanspoelde op het onbewoonde eiland van Robinson Crusoe. En vervolgens zijn leven in dienst stelde van die Crusoe. Waar bij je je moet afvragen wat die twee kerels in godsnaam, jarenlang met elkaar, uitspookten op dat eiland… Enfin, deze column gaat niet over herenliefde anno 18e eeuw maar over de genoemde Vendredi, die niet genoeg geroemd kan worden om zijn lef en durf. 
Ga maar na: Vendredi een zwarte man afkomstig van Mauritius. Een kerel met een missie. Wat zeg ik nou? De man was een held. Wat ik verderop ga uitleggen. Dat Hypolite ging koersen achter de zware motor was één. Maar dat hij dat ging doen als zwarte renner, in het roomblanke Duitsland  tijdens de Belle Epoque, was een voorzetje op z’n heldenstatus. Vendredi, als stayer aan de slag op de Duitse wielerbanen.
Duitsland, van vóór de Eerste Wereldoorlog. Het land van Nietzsche en zijn Arische übermensch, maar ook van de geborneerde, antisemitische componist Wagner met diens Germaanse heldenopera’s.  Duitsland waar men droomde van het Avondland en de bij behorende Lebensraum.
In dát klimaat schraapte Hypolite zijn karig prijzengeld bij elkaar. Waar bij aangemerkt moet worden dat zijn manager hem met de naam  Vendredi op de aanplakbiljetten plaatste. Dat laatste werd, wat racisme betreft, door Vendredi’s sponsor, Göricke’s Westfalen-Rad,  overtroffen, want op de promotiefoto’s stond in grote letters ‘neger’. Die arme Hypolite. Die moest zich maar alles laten wél gevallen. Dat kon zijn uitwerking niet missen.
Waren zijn stayerende collega’s, desolate, narcistische kerels,  stoer en onverschillig in de lens van de fotograaf kijkend. Vendredi dus niet. Op de weinige van hem bekende foto’s zie je een bedeesde, angstig kijkende man.
Hoe het met Vendredi’s leven verder is gegaan? Géén idee! In het archief van deze blog is Hypolite Figaro, na zijn stayersavonturen  opgelost

3 Responses to “Sylvana én Vrijdag”

  1. Theo Buiting Says:

    Hallo André, Ben net bezig om een verhaaltje over Vendredi in elkaar te knutselen. Je bent me enigszins voor. Nog een vraag: die foto van Hypolite posemend naast die motor. Uit wel jaar en welke krant of periodiek komt die ? Er is sprake van een wereld record over 24 uur zonder gangmaking. Maar ik ken zo’n record niet. Misschien een publiciteitsstunt van Göricke ? Fondwedstrijden, zoals de Bol d’Or, werden toch altijd met gangmaking gereden. Maar ik ga toch nog eens op zoek. Misschien kun jij me nu al uit de droom helpen. Bij voorbaat dank voor een reactie. Fijne feestdagen en een gelukkig, sportief maar vooral gezond 2018. Theo Buiting

  2. Stuyfs Sportverhalen Says:

    Hai Theo, en die genoemde foto is een ansichtkaart welke ik ergens op een veiling gekocht had. Volgens mij, stamt deze kaart uit de periode 1903-1905. Ook jij een paar fijne feestdagen en een gezond 2018.

  3. Henny Marinus Says:

    Het was voor het Duitse Publiek wel iets Aparts een Neger achter de Grote Motor,maar wel een Held wie het opnam tegen de Blanke Stayers,zijn lange reis uit Mauritius had Vendredi niet voor niets gemaakt want hij was een Held van het Duitse Publiek.


Geef een reactie

error: Inhoud is beschermd!

Ontdek meer van Stuyfssportverhalen

Abonneer je nu om meer te lezen en toegang te krijgen tot het volledige archief.

Lees verder