Stuyfssportverhalen is ontstaan door het verzamelen van oeroude jaargangen van geïllustreerde sportbladen. Gefascineerd door de verslagen en beschouwingen van inmiddels volkomen vergeten sporters, worden die op dit blog weer tot leven gebracht. Het zijn vaak hilarische, ontroerende vertelsels, waarin het zweet, lijden en afzien, uit de kolommen van die sportbladen spat. Vaak met de dood tot gevolg. Met deze insteek valt over de Tour de France dan ook weinig te schrijven. Het onderwerp is daarvoor te veel afgegraasd. Aangezien de Tour, de leukste drie weken van het jaar zijn, gaat dat niet ongemerkt voorbij.
Stuyfssportverhalen beperkt zich daarom tot het plaatsen van zeldzame, prachtige foto’s uit zijn archief. Zoals dat ene plaatje van Lucien Buysse, tijdens de beklimming van de Col de Braus in 1925. Waarin Buysse voor zijn kopman Ottavio Bottechia tempo maakt. Buysse was één van de eerste grote knechten die in staat werden geacht zelf de Tour te winnen. Deed hij ook. Een jaar later sloeg de inwoner van Wontergem genadeloos toe. Ging tijdens de beklimming van de Col d’Aubisque, tijdens een gigantische sneeuwstorm in de aanval. Kwam een uur voor zijn Italiaanse kopman binnen. Lucien won daarmee de Tour van 1926.
Tot op de dag van vandaag zijn ze dat in Vlaanderen nog niet vergeten. In Buysses geboortedorp Wontergem staat naast de dorpskerk een groot beeld, waarmee Lucien in brons gevangen is. En nog meer. Onder de kreet ‘opdat we nooit mogen vergeten’ verscheen twee jaar geleden aan de voet van de Col d’Aubisque nóg een blijk van waardering voor Lucien’s heldendaden. Sindsdien staat daar een bronzen Lucien ‘op wacht’. Het laatste is geschonken door inwoners van Wontergem. Tijdens de onthulling zal Lucien Buysse, achtentachtig jaar geworden, ongetwijfeld in de wielerhemel goedkeurend geknikt hebben.
Foto: Juli 1926. Lucien Buysse aan de top van de col de Braus. In zijn wiel kopman Bottechia.
Het monument van Buysse in zijn geboorteplaats Wondergem.
Geef een reactie