‘Ik heb van veel mensen gehoord welke fantastische sfeer er in de stad heerste toen in 1954 de Tour hier van start ging’, leuterde wethoudster Carolien Gehrels in de ‘wakkerste krant van Nederland’.
Wat dat betreft heeft Carolien het mooi mis want van een Girokoorst is geen sprake. De enige aanwijzingen voor het komende wielerspektakel zijn de waarschuwingsborden, een roze tram en Giromaniavlaggen door de stad.
Ook is Carolien opgetogen en blij over de prachtige reclame die haar stad krijgt ‘want unieke beelden gaan de hele wereld over’.
Het is voor haar te hopen dat die ‘unieke beelden’ niet de door een staking van het reinigingspersoneel, opgestapelde vuil laten zien noch de verwoesting op de Vijzelgracht waar een compleet achttiende eeuws buurtje in de bouwput van de Noord-Zuidlijn dreigt te zakken.
Enfin, voor de ware liefhebber zal dat een rotzorg. Zoals Eric Linders uit Amstelveen. Op de koersfiets vanuit Amstelveen naar het Museumplein getraind waar druk gewerkt. Dranghekken worden neergezet, technici van de RAI zijn bezig met straalverbindingen in orde te maken, en timmerlui hebben zojuist de laatste hand gelegd aan de opbouw van het startplankier voor de proloog.
Linders laat zijn ultieme jongensdroom uitkomen door met fiets en al op het plankier gaat staan. En of er ook een foto gemaakt kon worden voor het thuisfront….
Terwijl Linders door een feldwebel van de beveiliging wordt weg gestuurd maakt Stuyfssportverhalen zich zorgen over het weer van komende zaterdag. Want regen, glad asfalt én tramrails is de opmaat voor valpartijen! Wat dat betreft kan de kruising Munt versus Amstel voor de nodige problemen zorgen.
mei 9, 2010 at 9:05 am
Ja André, mooie sfeertekening van het commerciële circus rond zo’n evenement. Maar ondanks dat raak je toch onwillekeurig ook een beetje onder de indruk van de organisatie van zoiets. Alleen al een vrije racebaan van negen kilometer door de stad. Ik zou het draaiboek wel eens willen zien. Zelf ben ik al fietsend/lopend het hele parcours rond geweest en eigenlijk geen ruzie gezien om de weg over te steken. In de Wibautstraat heb ik een kop koffie gedronken bij bakkerij Hartog. Daar is het nog steeds zo druk dat je een wachtnummer in je handen gedrukt krijgt in de vorm van een standaard met een vlaggetje. Dus die hadden weinig last van de afzettingen. Ik was toch in de buurt dus ik heb meteen even het gebouw van onze voormalige werkgever Perscombinatie bekeken. Daar word je niet vrolijk van. Een betonnen spookhuis vol hoekjes en gaten waar het onkruid de zaak gaat overnemen. Maar zie: de houten fietsenstalling staat nog steeds fier overeind. Dat deed me goed.
Ik lees je pennevruchten met veel plezier en ben in afwachting van de toezending van je boek. Groeten, Cor.