Zestien jaar was ze al dood. En nog iedere dag miste hij haar. Zo’n een keer per week bezocht hij haar graf en vond daar troost. Nooit was Henny Marinus over de dood van zijn geliefde Annie heen gekomen. Grote troost was zijn dochter Monique die hij op handen droeg. Maar ook zijn hondje Kismo gaf Henny de nodige afleiding. In zijn woninkje, midden in de Jordaan mijmerde hij vaak over het verleden. Zittend aan de grote tafel bezaaid met foto’s van zijn wielercarrière en vooral over zijn stayerscarrière, sprak hij daar vaak over. Het waren prachtige verhalen, vertelt in vrijwel uitgestorven, plat Jordanees.
Zijn haatliefde verhouding met zijn vroegere jeugdvriend Peter Post kwam vaak aan de orde. Evengoed was Henny daar niet haatdragend over. Ook verhalen over de rest van zijn leven en dan vooral over zijn Annie. Afgelopen dinsdag spraken wij elkaar telefonisch nog waarbij Henny optimistisch klonk.
Henny Marinus, een taaie overlever, een echte wielrenner, werd zo’n twintig jaar geleden getroffen door een hersentumor. Na een operatie pakte hij het leven weer op. Zes jaar geleden bleek, tijdens een controle dat de tumor weer gegroeid was. In een operatie daar had hij geen zin. Met een ‘U hebt nog twee jaar te gaan’, nam de neuroloog afscheid. Henny logenstrafte alles en iedereen door dat termijn met jaren te verlengen en ging door op de manier zoals hij dat gewend was. Want zijn dagelijkse wandeling in zijn geliefde geboortebuurt de Jordaan, een pikketanissie halen bij café Lowietje, en zaterdags op Lindengrachtmarkt zijn ‘vissie’ halen. Het was ook een feest om Henny mee te nemen naar de stayerskoersen op de Alkmaarse wielerbaan. Dan zag je hem helemaal opbloeien.
‘Als ik maar de tachtig haal’, vertelde hij vaak. Dat was zijn ijkpunt. Een verjaardag die met een groot feest gevierd zal worden. Schrijver dezes bedankte om persoonlijke reden. In plaats daarvan werd afgesproken, om, in een door Henny uitgekozen restaurant, te gaan lunchen. Helaas, het mocht niet zo zijn. Drie weken voor zijn tachtigste verjaardag overleed Henny onverwachts. Rust in Vrede Kleine Kampioen. Ik ga je missen.
De Kleine Kampioen overleden
augustus 3, 2018 — Stuyfssportverhalen13 Responses to “De Kleine Kampioen overleden”
Geef een reactie
Recente reacties
Jan (van WAAIERS) op Ingestraald Stayer Guillermo Tim… op Stayerslegende overleden Gerard ( Jerry) Some… op Geef ze een hand en je bent je… Renzo op De Medicijnman Jan Quax op KNWU geeft niet thuis
augustus 3, 2018 at 5:48 pm
Fijn dat je een echte vriend was voor Henny, jammer dat hij het grote feest niet heeft gehaald. Dank voor al je steun aan onze wielerheld André Stuyfersant!
augustus 4, 2018 at 8:45 am
Heel mooi geschreven .Ben er stil van….Gecondoleerd familie en vrienden.
augustus 4, 2018 at 10:05 am
Mooi verteld. schitterend.
augustus 4, 2018 at 10:06 am
Heel mooi geschreven, ben er stil van. Met Henny nog samen gefietst, sportief en altijd vriendelijk. Gecondoleerd familie en vrienden.
augustus 4, 2018 at 11:19 am
Ik had de familie goed gekend en mee gelachen!Gecondoleerd alle!
augustus 4, 2018 at 11:44 am
Mooi geschreven Andre.
augustus 4, 2018 at 12:15 pm
R.I.P sterkte voor de familie met dit verlies
augustus 4, 2018 at 9:17 pm
Mooi verwoord André! Gecondoleerd en sterkte voor de nabestaanden
augustus 4, 2018 at 10:49 pm
Mooi geschreven André, prachtig weergegeven hoe Hennie was, aan de ene kant een kleine man met een groot hart en aan de andere kant een groot man met een klein hartje. Jammer dat je zijn verjaardag niet kan vieren.
Er is weer een Amsterdammer heen gegaan.Sterkte voor iedereen die hem gekend heeft.
augustus 5, 2018 at 8:29 am
Wat een story, een geweldig verhaal, een echte jordanees is niet meer. Wat liefde al niet kan doen in het leven… Wat een kanjer was hij… RiP
augustus 6, 2018 at 3:26 pm
De kleine Henny was groot (s) in de omgang. Was je eenmaal zijn vriend, dan was je dat wat hem betrof voor eeuwig. Diverse jaren als gast op de VIP-bus mee gehad tijdens de Ronde van Noord-Holland. Samen met Henk Faanhof en Gerrit Voorting. Henny vond het top-dagen. En dan ineens is ‘ie weg, voor goed! Onvoorstelbaar…. Hij had zijn hart op de juiste plek zitten, een eer hem gekend te mogen hebben. Ik weet zeker dat hij bij velen van zijn wielervrienden nog lang in de geheugens zal blijven hangen….
augustus 7, 2018 at 10:13 am
Mooi André en sterkte met het verlies.
Groet, Willy Kwantes.
augustus 8, 2018 at 7:20 pm
De avonden bij ons thuis op de Prinsengracht zal ik niet snel vergeten.
Hij nam dan steevast ‘n gebakkie mee van van der Linden en zaten we tot in de kleine uurtjes de oude wielrverhalen door te nemen maar als hij over zijn Annie begon kwamen, sentimenteel als hij was, kwamen altijd weer de traantjes, mooie gozer en ik ga hem missen zoals velen in de Jordaan!!!