Stuyfssportverhalen

Het is tegen negen uur in de avond. Als bij de ronde van Leidschendam de bel luidt, voor de laatste ronde. Voor de coureurs hét sein om hun instinkt te volgen. Ideale sprintposities worden  dringend en wringend, ingenomen. De ronde van Leidschendam, gehouden op een lome zomeravond ergens in juli 1971.  Zo’n ordinair straatrondje, waarvan er wekelijks tientallen werden gehouden, en waar uit de speakers, het geneuzel van de microfonist klinkt. Het gespannen publiek wachtend op wat komen gaat, massaal op de trottoirs.

Dán gaat het mis. Tussen het publiek hangt een meisje iets té ver voorover. Renners botsen tegen haar op. Na de chaos van gekreukelde fietsen en gebutste renners, blijft één coureur bewusteloos achter op het asfalt. Om even later afgevoerd te worden naar de Ursulakliniek in Wassenaar. Waar om kwart over tien in de avond, Bennie Jurriaans komt te overlijden. Bennie werd negentien jaar.

Bennie Jurriaans, – op dat moment één van de beste en talentvolle wielrenners van dit land, – geboren en getogen in Amsterdam-Noord. Opgegroeid in het Floradorp, een van oudsher volksbuurt. In het Amsterdamse wielerwereldje, voelde het overlijden van Bennie als een mokerslag. Bennie, lid van wielervereniging GGMC, werd begraven op het Noorderkerkhof,  een boogschot afstand van zijn geliefde buurtje.

Drama’s blijven beklijven. Ook al vond het een halve eeuw geleden plaats. Of tijd alle wonden geneest is twijfelachtig. Ieder geval niet bij Bennie’s familie en vrienden.