Stuyfssportverhalen

v.l.n.r. Maas van Beek, Rini Wagtmans, Wilco van den Hoorn en Klaas Balk

Hij oogt strak en afgetraind. Die morgen had hij nog tien kilometer gerend waarbij hij zelf zijn ademhalingsritme bepaalde: om aan te geven dat het met de conditie goed zat. Maas van Beek, inwoner van Barneveld, heeft er weer zin in. Nadat hij in mei  het werelduurrecord achter de derny realiseerde, voelde de Barnevelder zich, de weken erna, gesloopt, leeg, ziek, zwak en misselijk. En dat had niet gelegen aan de race, noch aan zijn voorbereiding maar aan een buikgriep waarmee hij  zijn recordjacht begonnen was. Maandenlang kon Van Beek geen koers uitrijden, maar inmiddels  is ’s werelds snelste man achter de derny weer helemaal hersteld en heeft hij zijn doelen voor volgend jaar bepaald. In 2011 gaat Maas van Beek, 55 jaar, op de wielerbaan van Moskou, zijn eigen record scherper stellen, maar ook het werelduurrecord achter de grote motor aanvallen. Drie maanden van gerichte training denkt Maas van Beek daarvoor nodig te hebben. De recordtic van Van Beek is niet uniek, ook Fred Rompelberg is daarmee behept. De naam is gevallen: Rompelberg! De Limburgse renner, die zijn  maatschappelijke én sociale status ontleent aan zijn wereldrecords op de fiets, en daar niet ál te bescheiden mee omgaat. En wat dat laatste betreft, daar zit voor Maas van Beek nou juist de kneep.
‘Al jaren beweert  Fred dat hij, op de baan van Moskou,  met ruim 86 kilometer, het wereldrecord achter de motor pakte. En dat is niet waar. Fred haalde dat record in 1986 maar wat hij vergeet te meldde is dat een  Russische amateur, twee jaar later,  met vijf kilometer over heen is gegaan.’
Van Beek onderbouwt zijn beschuldiging met foto’s gemaakt in de catacombe van de wielerbaan waar zich de Wall of Fame bevindt.  Van iedere renner die op de Moskouse baan een wereldrecord vestigt worden naam, jaartal én record vermeld.
Wereldrecords achter de derny en motor zijn prachtig, schitterend maar halen het, publicitair gezien, niet bij het wereldsnelheidsrecord. En dat laatste is in handen van Fred Rompelberg die in 1995, op de zoutvlakte van Utah, het record  naar ruim 268 kilometer bracht. Als het aan Maas van Beek ligt niet voor lang. Atletisch gezien moet het voor Van Beek mogelijk zijn dat record te pakken, maar de organisatie er om heen is voor de recordman één duistere vlek. Om het laatste in goede banen te leiden vond afgelopen week met Rini Wagtmans een oriënterend gesprek plaats. ‘Rini is een pur sang wielerman’, onthult Van Beek. ‘Hij heeft de nodige internationale contacten, maar ik ga niet voor de muziek uit lopen. Het is nog allemaal heel prematuur.’
Fred van Rompelberg is ieder geval gewaarschuwd.

Kijk ook op: www.maasvanbeek.com