‘Mijnheer ik hoorde dat U vroeger veel wielen had gemaakt. Heeft U voor mij nog een goede tip, of kunt U mij vertellen hoe U deze maakte’. In de werkplaats van fietsenzaak Segrijn en Van Wees viel er een stilte. Het was alsof een zondagsschilder aan Rembrandt vroeg, hoe deze een schilderij maakte. Maarten, de jongste bediende, een fietsenmaker in opleiding had zojuist zijn vraag gesteld aan een oudere man, die aan de werkbank stond te vijlen aan een fietsstuur.
‘Jongen’, antwoordde deze vaderlijk, ‘Je doet een beetje zus, en dan een beetje zo. En vergeet vooral niet’, zo ging de oude, voormalige wielenmaker verder, ‘Om er héél veel liefde er in te steken. Dan komt het helemaal goed’. Maarten bedankte de oude man. Nadat de laatste de zaak had verlaten, vroeg de verbaasde Maarten aan z’n baas, wie die ouwe was. ‘Jan Legrand’, antwoordde Ric van Wees. ‘En als je wil weten wie dat is, moet je even op internet kijken’. Maarten de jongste bediende, had zojuist een kleine college wielenmaken gekregen van Jan Legrand, de mystieke, mecanicien van de legendarische wielerploeg Raleigh.
Legrand, ooit bezeten van z’n vak. Die tijdens zijn Raleightijd, letterlijk dag en nacht daar mee bezig was. Die altijd op zoek was naar innovaties van de koersfiets, en die na het eindigen van de Raleighploeg, rigoureus kapte met alles wat wielrennen was. Legrand bezocht nóóit meer een wielerkoers, wilde met het hele wielerwereldje niets meer te maken hebben. Zelf gaf hij nooit opheldering over het hoe en waarom. Legrand, wonend aan de Linnausparkweg in Amsterdam, trok zich terug op zijn buitenverblijf in Portugal. Om enkele keren per jaar terug te keren naar zijn thuisbasis in de Watergraafsmeer. Waar ook de fietsenzaak van Segrijn en Van Wees domicilie heeft.
Hoewel Legrand gekapt had met het wielrennen, was hij altijd geïnteresseerd in ‘de fiets’. Bij Segrijn en Van Wees mocht hij graag komen. Even een praatje maken. Of, om zelf even aan zijn eigen vouwfiets te sleutelen, waar hij van Van Wees en Segrijn alle vrijheid voor kreeg. Tijdens één van Legrands sleutelsessies, vertelde hij aan Van Wees dat hij zich geen mecanicien voelde, maar fietsenmaker. Jan Legrand een ras-Amsterdammer, een bescheiden, integer mens, stierf afgelopen week op vijfentachtig jarige leeftijd.
Geef een reactie