Stuyfssportverhalen

Hij was niet alleen een spijkerharde verdediger maar ook nog eens klein, én roodharig. Meer dan zeshonderd wedstrijden speelde hij voor Leeds United waarbij hij liever zijn tegenstander de tribune inschopte dan zich te laten passeren. Maar na afloop dronk hij wél een pint met ze: haatdragend was Billy Bremner niet. Op vijfenvijftigjarige leeftijd blies Bremner zijn laatste adem uit en vertrok naar het grote voetbalparadijs.  In Leeds zijn ze hem niet vergeten: op Elland Road staat een juichende Billy in brons vereeuwigd!
Of neem Abe Lenstra, op Cruijff na de beste in dit land op kicksen. Kreeg van  buitenlandse topclubs blanco checks waar hij zelf het bedrag op mocht invullen. De Fries verscheurde ze!  Us Abe bleef lekker voor nop in it Heitelan tegen een bal aan schoppen. Hartstikke dom natuurlijk: maar kreeg na zijn verscheiden dan wél een  goedmakertje… . Naast het, naar hem vernoemde stadion, is Abe in een verstilde schijnbeweging gevangen door een beeldhouwer.
Matt Busby, kwam als held uit de Tweede Wereldoorlog en begon als trainer van Manchester United, en werd in 1958 als een van de weinige overlevenden uit een neergestort vliegtuig gehaald waarbij vrijwel zijn hele elftal het leven liet. Na zijn herstel bouwde hij aan een nieuw team die in 1968 de Europa Cup won. Dik in de tachtig jaar overleed Busby.
Na zijn dood, in 1994, kreeg Matt zijn Heilige Graal op Old Trevor waar hij, in brons, mét een bal onder zijn arm, een tikkeltje spottend de supporters bekijkt…
Vooruit nog ééntje, Bobby Moore. Leidde in 1966, als verdediger, het Engelse voetbalteam  naar de wereldtitel. Bobby stierf op drieënvijftigjarige leeftijd. Als dank voor bewezen diensten pronkt zijn standbeeld voor het Wembley Stadion.
Rinus Michels, uitvinder van het ‘totaalvoetbal’, riep het spelletje uit tot oorlog en coachte vervolgens Nederland naar de Europese titel. Maar daarvóór maakte hij Ajax groot. Nadat de Generaal ter hemel trok besloten de Gemeenteraad van Amsterdam én het Stadsdeel Watergraafsmeer/Oost hem postuum te eren. En dat mocht best wat kosten.
Op een bruggetje over een ‘pissloot’, naast het voormalige Stadion De Meer, werd de man die zijn geboortestad  op de wereldvoetbalkaart zette, met een lullig emaillen bordje vereerd.
Zo gaat mijn stad dus met zijn sporthelden om…