Het Zilveren bekertje van tante Bet

De eindstreep van het aardse bestaan is in zicht. De levenskoers is bijna gedaan. Zijn stayersfiets, overwinningslinten én andere tastbare herinneringen aan een mooie wielercarrière zijn weg gegeven. Wat rest is dat ene kleine zilveren bekertje, gewonnen tijdens de Ronde van de Lindegracht, 24 juli 1955. Dat  kleine zilveren kleinood met gegraveerd tekstje, werd zuinig door Henny Marinus bewaard.  De Ronde van de Lindegracht, een koers voor nieuwelingen over vijftig kilometer, op nog steenworp afstand van zijn ouderlijk huis. Marinus weet het nog goed. Zestien jaar jong, en dé grote buurtfavoriet.
Jordanezen hielden  van de koers.  Langs het parkoers stonden duizenden. En Marinus, zoontje van de lokale visboer wilden die niet teleurstellen. Aanvallen. Demarreren. Spurten voor de premies. ‘Daar gaat íe weer’, klonk het dan massaal van de stoepen.  Marinus  smijtend met zijn krachten eindigde als tweede.  Na de koers prijsuitreiking in de Kat in de Wijngaard, dé buurtkroeg.
Uit handen van de toen al legendarische Bet van Beeren kreeg Marinus zijn prijs. Van Van Beeren de schenkster, moest Henny even aan zijn prijs schudden. Wat een rinkelend geluid gaf:  gemaakt door een zilveren  rijksdaalder.
Bet Van Beeren, vanaf de jaren twintig vorige eeuw, uitbaatster van café ’t Mandje op de Amsterdamse Zeedijk, kwam als eerste openlijk uit voor haar seksuele geaardheid. Werd daardoor, samen met haar kroeg een icoon van de homo-emancipatie. En deed tijdens de oorlog het nodige verzetswerk. Voor haar inzet werd afgelopen februari een brug naar haar vernoemd.
Een knaak,  toen  een hoop geld, werd goed door Marinus besteed, want uitgegeven bij de snoepwinkels van Jamin.
Dan is het 2017. Marinus maakt de balans van zijn leven op. Kwam tot de conclusie dat het bekertje, voorzien van de tekst, ‘Geschonken door tante Bet,  niet verloren mag gaan.
Er bleef maar één optie over:  Café ’t Mandje. De kroeg, bijna een eeuw oud en inmiddels uitgebaat door Diana van Laar, het nichtje van Bet van Beeren. Diana,  vond het verhaal klevend aan het zilveren bekertje, prachtig, en nam dat graag van Marinus in ontvangst. Marinus hoeft niet ongerust te zijn. Zijn prijs, symbool aan zijn jeugd, staat midden in de kroeg in een kastje vol aan Bet van Beeren herinnerende memorabilia.

 

4 Responses to “Het Zilveren bekertje van tante Bet”

  1. johnvonk2016 Says:

    Prachtig verhaal, ken Henny als wielrenner en als werknemer bij een zuivelbedrijf in de rozenstraat in de jaren 60 van de vorige eeuw.

    • Henny Marinus Says:

      Leuk John Vonk ik was chauffeur bij het zuivelbedrijf mijn Baas was een uit Indonesié komende man heel fijnen mensen waren dat,ik denk nog wel eens terug aan die tijd.Ik weet nog Annie mijn vrouw en ik waren pas getrouwd en ik heb tussendoor een weekloon verdiend,wat werken en Wielrennen,een mooie Herinnering John Vonk dank je !.

  2. Kees Romkema Says:

    Hoi Andre, ik heb weer genoten van je verhaal. Prachtig verwoord!

  3. A deboer Says:

    Mooi verhaal weer.


Geef een reactie

error: Inhoud is beschermd!

Ontdek meer van Stuyfssportverhalen

Abonneer je nu om meer te lezen en toegang te krijgen tot het volledige archief.

Lees verder